ارثیه پیامبر به روحانی نمی‌رسد

رئیس جمهور در سخنرانی خود به مناسبت ۲۲ بهمن گفت: « … مذاکره چیز منفی نیست، مذاکره جزو لوازم یک دولت و حکمرانی مدرن دنیای امروز است و من به مذاکره افتخار می‌کنم. مذاکره جزوی از حکمرانی دنیای مدرن و ارث پیامبر است».

یکی از خصوصیات لیبرالیسم ایرانی این است که وقتی می‌خواهد به تاریخ اسلام مراجعه کند، رجوعش برای درس گرفتن نیست، برای درس دادن است!

این اولین باری نیست که رئیس ‌جمهور تاریخ را به نوعی تحریف می‌کند و نسبت ناروایی به معصوم علیه السلام می‌دهد. این تحلیل‌های فلج کننده که بیشتر همخوان و همراستا با رفتار دولت مطرح می‌شود، بارها به‌عنوان یکی از روش‌های رئیس ‌جمهور برای اقناع افکارعمومی در راستای اهداف و اعمال دولت استفاده شده است.

جناب حسن روحانی اخیرا هم در بخشی از سخنان خود با تأکید بر اینکه پیامبر(ص) هر بار کفار پیمان می‌شکستند، دوباره پیمان می‌بست، اظهاراتی خلاف واقع را به پیامبر اسلام نسبت داده بود. محمدحسین رجبی دوانی در گفت‌وگو با تسنیم عکس العمل نشان داد و اظهار داشت: «این گفته رئیس جمهور دروغ محض است و ابداً نمونه‌ای تاریخی در صدر اسلام نداریم که دشمنان پیمان خود نقض کرده باشند، اما پیامبر(ص) مجدداً به پیمان خود با آنها بازگردند…»

اکنون که کشور تاوان تبعات سنگین نسخه سازش و مذاکره با شیطان را می‌پردازد، رئیس جمهور به‌جای پاسخگویی درباره مذاکراتش که جز خسارت محض، نتیجه‌ای برای کشور نداشته است با ادعای این مطلب و نسبت دادن دروغی دیگر به پیامبر اسلام آشکارا توهین می‌کند تا سوءمدیریت و ناکارآمدی‌ دولتش را توجیه کند.

تعجب آورتر این است که در این میان از هیچ بزرگی صدای اعتراضی برای این همه اهانت و تحریف بلند نمی شود.

خوب است توجه جناب رئیس جمهور را به آیه 58 سوره انفال معطوف ‌کنیم؛ خداوند در این آیه درباره نوع برخورد با پیمان‌شکنی‌های دشمن می‌گوید: «وَ إِمَّا تَخَافَنَّ مِن قَوْمٍ خِیَانَةً فَانبِذْ إِلَیْهِمْ عَلَى سَوَاء إِنَّ اللّهَ لاَیُحِبُّ الخَائِنِینَ؛ اگر بیم این داری که گروهی در پیمان خیانت می‌کنند، به آنان اعلام کن که همانند خودشان عمل خواهی کرد زیرا خدا خائنان را دوست ندارد».

برخورد شدید با عهدشکنان و بیش از چندین جنگ با خائنان و دشمنان هم از میراث پیامبر اسلام است که نشان می‌دهد گفتمان سیاسی اسلام و سیره عملی رسول خدا، تسلط و نفوذ هیچ مرام و مکتبی بر امت اسلام را جایز نمی‌شمارد و حاکمان اسلامی را بر آن می‌دارد که از سیاست‌هایی که جایگاه دولت اسلام را در اذهان دیگر واحدهای سیاسی تثبیت می‌کند و ارتقا می‌دهد حمایت کنند و تمام همت خود را بر آن گمارند تا موجبات سرافرازی جامعه اسلامی را فراهم آورند.

اما متأسفانه آنچه تا به امروز از این دولت مشاهده شده است رویکرد جناب رئیس جمهور و مدعیان اصلاح ‌طلبی بیشتر به سمت سازش و تحمیل ذلت بر کشور بوده است. با این فرض اگر مذاکره هم ارث پیامبر باشد رئیس جمهور گرامی از ارث محروم می‌باشند.