به گزارش صدای حوزه، محمدقائم خانی نویسنده و پژوهشگر در طی گفتگویی، درباره تعدد آثار با محوریت زندگی شهید سردار سلیمانی اظهار کرد: طبق آماری که تا سال گذشته دارم بیش از ۷۰۰ جلد کتاب با موضوع زندگی شهید سلیمانی روانه بازار نشر شده است. این آمار نشان‌دهنده این است کتاب سازی اتفاق افتاده و حالا با نتایج آن روبه رو هستیم.
وی افزود: باید ببینیم با این تعداد و این تعدد آثار چه بلایی بر سر ایران آورده‌ایم. چون این نحو از کپی‌کاری، چهره خود قهرمان را مخدوش کرده و مردم ایران را در یک موقعیت بی‌کنشی قرار داده است. بنابراین مردم هیچ کنش فعالی روی قهرمانی که به این شکل بعد از مرارت‌های بسیار شناخته شده، ندارند و حالا به راحتی در معرض کاسب کاری افرادی قرار می‌گیرد که تاجر حوزه فرهنگ هستند. تاجر حوزه فرهنگ هم نه به این معنا که با فرهنگ کسب درآمد کنند؛ بلکه به این معنی که ارزش و اعتبار را به رضایت برخی نهادها می‌فروشند و انواع بهره‌برداری‌های سیاسی، اقتصادی را از آن می‌کنند.
استفاده سیاسی و اقتصادی از نام شهید سلیمانی
این نویسنده در ادامه گفت: به یک خسران بزرگ دچار شده‌ایم؛ چون این افراد به کاسبی از این منبع قدرت روی آورده‌اند یعنی بعد از حضور مردم در تشییع شهید سلیمانی، چشم و گوش این کاسب‌ها باز شده و سراغ این منبع قدرت آمده‌اند تا بتوانند از آن استفاده سیاسی و اقتصادی کنند. به این ترتیب چهره قهرمان را مخدوش کردند و ما در حال حاضر به این مصیبت دچاریم.
خانی درباره مقابله با کتابسازی در این زمینه گفت: به دلیل اینکه نهادهای قدرت و ثروت این سوء استفاده‌ها را انجام می‌دهند، نمی‌توان مقابله‌ای کرد. به خصوص بعد از رشد فضای رسانه‌ای و بروز شبکه‌های اجتماعی با برچسب‌های مختلفی اعم از ضد قهرمان، ضد حاج قاسم و غیره، با هرگونه صدای اعتراضی مخالف می‌شود و آن‌قدر صداها شنیده نمی‌شود که راه مقابله با این کاسب‌های حوزه وابسته گرفته شده و راهی برای مبارزه وجود ندارد.
وی در پایان گفت: نکته دیگر اینکه، قانون انحصار انتشار کتاب برای شخصیت‌های مختلف وجود داشته است. برای مثال درباره بسیاری از افراد از ابتدای انقلاب این قانون بوده و حاج قاسم هم چهره‌ای است که شامل این قانون می‌شود. درباره آثار شهید مطهری هم به همین شکل است. از آنجایی چنین شخصیت‌هایی یک وجه ملی دارند، باید محلی برای مراقبت تولید آثار در این زمینه باشد و اجازه ندهند چهره ملی مورد سوءاستفاده قرار گیرد، اما برخی دیگر معتقدند کارکردن به این شکل، کانالیزه کردن آثار است و راه ارتباط طبیعی و خودجوش اهالی فرهنگ با چهره ملی تنگ می‌شود. به طور کلی چهره‌های خاص در ایران همگی متصدی دارند و هر کس بخواهد فعالیت کند باید زیر نظر این نهادها باشد.
