به گزارش خبرنگار صدای حوزه، حجت الاسلام وحید حاجی آقازاده طی یادداشتی به بررسی خط قرمزهای فرهنگی از اول انقلاب تا الان پرداخته است که در ادامه مطالعه مینمایید:
نگارنده این سطور بیاد دارد که در دهه ۶۰ تمام ترانه های ترکیه ای ممنوع بود و برخورد سختی با آنها می شد تا جاییکه در گشت های ایست بازرسی شهری،اگر داخل ماشینی از این کاست ها بود،جرم تلقی می شد ولی سال۹۷ در سریال پایتخت پنج که اسپانسر انقلابی هم داشت همان ترانه های ابراهیم تاتلسِ ممنوعِ دیروز،پخش شد و مقبول امروز شد و بجای نوارهای کاست شخصی،سر از رسانه ملی در آورد و حالا از خودم سوال می پرسم؛ حقیقیت کدام بود و حق با کدام شان؟!
حداقل چهارسال از عمرمان را صرف تولید و تکثیر نگرانی هایی از جنس حجاب و بدحجابی کردیم که محصول صفحه اول هفته نامه های یالثارات و شلمچه بود و بماند که با چه مجوز فقهی،تصاویر زنان بدحجاب را پخش می کردند.
آن روزها دعوا بر سر این بود که چرا فلان دختر در تهران،دو سانت از موهایش بیرون افتاده و چرا حاکمیت سکوت می کند و امروز در همین رسانه ملی،اگر موهای برخی بازیگرهای زن، تا ۱۰ سانت هم با روسری هایشان،قهر باشد،سمبل بدحجابی نمی دانیم و آنرا عرف رایج میدانیم و حالا از خودم سوال می پرسم؛ حقیقیت کدام بود و حق با کدام شان؟!
سالیان قبل یکی از اپراتورهای تلفن همراه(رایتل) اعلام کرد که میخواهد تکنولوژی تماس تصویری را به جامعه ایران هدیه دهد ولی با بازخورد تندی همراه شد و بعد از ضررهای مالی و بایکوت شدن آن طرح،همان تماس تصویری از طرف همه اپراتوهای خارجی و داخلی بعنوان عرف مقبولِ جامعه امروز در آمده است، و حالا از خودم سوال می پرسم؛ حقیقیت کدام بود و حق با کدام شان؟!
سال ۸۲ فیلم مامولک ساخته شد و از طرف جریان های حزب اللهی و حوزویان،نگرانی های عمیق دینی ابراز شد، تا جاییکه برخی شهرها بخاطر انبوه نگرانی ها،اکران آن فیلم را متوقف کردند و اما این روزها، نه بازیگرانی در طراز پرویزخانِ پرستویی، که همه بازیگران طنز،ملبّس به لباس روحانیت شده اند و یک نفر هم معترض و متعرّض نشده و دوباره سوالم این شده که حقیقت کدام بود و حق با کدام شان؟!
سال ۷۳ فیلم آدم برفی بخاطر پوشش زنانه بودن اکبرخان عبدی و‌نمایش مشروبات الکلی بمدت سه سال توقیف شد ولی همین رسانه ملی،سرمایه گذاری مجدد کرد و با اصلاح رنگ و تصویر،چندین بار از همین تلویزیون برای همه پخش کرد و حالا از خودم سوال می پرسم؛ حقیقیت کدام بود و حق با کدام شان؟!
خط قرمزهای دیروز، حلال های امروز
القصه…درد اینجاست که در ترسیم خطوط قرمز و تکثیر نگرانی های دینی،از استانداردهای سلیقه ای پیروی کردیم که بخشی از حرام های دیروز،حلال ها یا مباح های امروز شدند و منشِ شخصی افراد را ملاک بینش دینی قرار دادیم که امروز در تاریخ خوانی خودمان نیز، رنج مرور تضادها را تحمل می کنیم.
لطفا برای اعلان نگرانی های دینی، از هر گونه اعمال سلیقه خودداری کنیم که سلیقه هایمان مثل خودمان بزرگ میشوند و شاید سلیقه دیروز،باعث استغفار ما باشد تا تقرّب!!
