نقدی بر نقد بی پرده خانم اسماعیل زاده به صحبت های استاد پناهیان در باب امر به معروف و نهی از منکر
طلبه خبرنگاری که شیفته آموختن بود / روزت مبارک محمد جان!
عدالت آموزشی و چالشهای ساختاری در حوزه علمیه از منظر استاد وکیلی
آیا انبیای الهی مشاهده این همه رنج و مصیبت مردم مظلوم غزه را تحمل می کردند؟
کانونهای عظیم تبلیغی؛ مأموریتهای سهگانه و واقعیت امروز
خطر جایگزینی اجتماعی در کمین روحانیت
حوزه علمیه و تابلوی ایست پستمدرنیسم
جامعه از کارِ حوزه بیخبر است
تجلیل مدیران حوزههای علمیه کشور از حماسهآفرینی ملت ایران و تاکید بر حمایت تام از نظام و رهبری
گردهمایی خانوادگی برگزیدگان گروههای تبلیغی استان آذربایجان شرقی
تصمیم های خردی که به وقتش اتخاذ نشده اند!
روحانیت در خط مقدم خدمت/ روحانی و مداح رامشیری نماد خدمت شدند
روایت شیخ اسماعیل رمضانی از عصر هوش مصنوعی و لزوم تغییر سبک آخوندی!
نقش علما در دفاع از امت اسلامی بیهمتاست/ غزه هرگز شکست نخواهد خورد
در آستانه روز خبرنگار، اگر می خواستم لیست خبرنگارانی را تهیه کنم که واجد خصیصه هایی چون تعهد، اخلاص، تلاش برای بهتر شدن و رویکرد حرفه ای و در عین حال علاقهمند و حساس به مبانی دینی و انقلابی باشند، یقیناً نام "محمد رستملو" در بالای آن لیست قرار می گرفت.
نتیجه رصد شبکههای اجتماعی توسط دیتاک نشان میدهد کاربران بسترهای مختلف با استفاده پرتکرار از هشتگهای حرف قطعی، انقلاب مردم، برجام، جریان تحریف و لبیک یا خامنهای از موضع اعلام شده حمایت کردهاند.
مدیر مراکز علمی تربیتی حوزه علمیه قم گفت: علی اکبر داور با ارائه طرح اداره قضا، دست علمای بلاد را از این بخش کوتاه کرد؛ یا طرح اداره آموزش و پرورش که به قصد تعطیل کردن مکتبخانهها از مساجد بود و یا طرح ایجاد اداره ثبت احوال و اسناد برای جلوگیری از نفوذ امام محله در محلات بود و بی اثر کردن بنجاقهایی که به «سند آقا» معروف بود. حتی برای مجالس ختم قانون گذاشتند! همه اینها برای بستن دست روحانیت و کاهش نفوذ و اثر آنها در جامعه بود.
هیأت نوجوانان قاسم بن الحسن را ۹ سال پیش، جمعی از دانشآموزان در املش راهاندازی کردند. آنها ابتدا جلسه نداشتند و در ایستگاه صلواتی به مردم خدمت میکردند. این کار اینقدر برایشان شیرین بود که با شیوع کرونا، شهر را مقاوم کردند.
«مصلحت» با پیش کشیدن یک مفهوم مهم و دوگانه عدالت- مصلحت، فضا را به سوی گفتوگو درباره این مسأله مهم اجتماعی میبرد.
گونهای از اعتماد به نفس یک سلبریتی و مرعوب نشدن در مقابل جریانات رسانهای و کمپانیهای بزرگی که گلوگاههای حیاتی جهان را در اختیار دارند.
شبکههای معاند و ضدانقلاب این روزها مدام از وفور نعمت و ارزانی در دوران طاغون میگویند و سپس رفاه موجود در آن دوران را با شرایط اسفبار امروز مورد مقایسه قرار میدهند.
مدیر مؤسسه و استودیوی بازیسازی مهاد رسانه بزرگترین چالش مجموعههای بازیساز در کشور را نبود ثبات اقتصاد در کشور دانست و گفت: بسیاری از محصولات کنونی در این عرصه فاخر است اما عرضه محصول و معرفی آن گران تمام میشود و هزینهبر است. انتظار این است که حداقل در حوزه تولیدات دینی و قرآنی این شرایط سهلالوصولتر باشد.
تلاش فیلمساز برای بهتصویر کشیدن یک ماجرای واقعی و تولید یک پرتره از شخصیتی حقیقی همان گمشدهای است که سینمای امروز ما دارد، سینمای بدون آرمان و بدون قهرمان که غالباً امسال در پسکوچههای جنوب شهر در حال روایت زندگی فلاکتبار و غم نان و گرفتاریهای معیشتی است.
در روزهای گذشته یک دوربین مخفی، با موضوع آزار خیابانی زنان در فضای مجازی بازنشر بالایی پیدا کرد و مورد استقبال برخی از کاربران شبکههای اجتماعی قرار گرفت.
به نظر می رسد، در یک تحلیل پدیدارشناختی، سلبریتی به عنوان یک پدیده فرهنگی، نقش خود را گم کرده و به طور آنارشیستی در همه جا ورود غالبا نابهجایی داشته است و بهجای همراه سازی و آگاه سازی افکار عمومی، باعث تردید و تشویش و چند مرجعیتی شدن و اعتمادسوزی مردم و مخاطبینشان می شوند.
کتاب«حیدر» به گونهای امیرالمؤمنین(ع) را روایت میکند که گویا جوانی است که مانند دیگر جوانهای امروزی فکر میکند و سخن میگوید. حتی این شخصیت در بعد زبان و سخن آوری نیز هیچ سنخیتی با امام اول شیعیان ندارد.
محمدتقی فهیم گفت: پس از دیدن فیلم «شیشلیک» من برای مهدویان گریه کردم چون فیلمسازی است که کارش تمام شده و از این به بعد فقط زندگی میکند.