به گزارش خبرنگار صدای حوزه، خانم طاهره مولوی، متولد ۱۳۶۲، از فعالان فرهنگی و مذهبی روستای کاخک شهرستان شهرکرد در استان چهارمحال و بختیاری است. ایشان تحصیلات حوزوی تا سطح دو دارند و هم‌اکنون نیز به ادامه تحصیل مشغول هستند. خانم مولوی به عنوان شریکه الامام درکنار همسرش، بیش از ۱۲ سال در روستاهای محروم استان به فعالیت‌های فرهنگی، تبلیغی و اجتماعی مشغول‌اند و آثار حضورشان در جامعه محلی به وضوح دیده می‌شود.
از آغاز فعالیت‌شان در سال ۱۳۸۹، خانم مولوی همراه همسرشان به روستاهای دورافتاده‌ای رفتند که امکانات ابتدایی همچون آب و برق نداشتند. ایشان با صبر و عشق، حلقه‌های صالحین تشکیل دادند، کلاس‌های قرآن و احکام برگزار کردند و با دختران جوان و زنان روستا ارتباط صمیمی برقرار کردند، به طوری که حتی خود مردم لهجه و زبان خود را به ایشان یاد می‌دادند و دوستی عمیقی شکل گرفت.
ابتدا در روستای خیرآباد، خانه‌ای بسیار ساده و کم‌امکانات در اختیارشان قرار گرفت که حتی با وجود فرزند یک‌ساله‌شان، با شوق و انگیزه در آنجا زندگی کردند و فعالیت‌های فرهنگی خود را ادامه دادند. علاوه بر ساخت و بازسازی مسجد، خانم مولوی مسئولیت آموزش و سازمان‌دهی خانم‌ها در مسجد، برگزاری حلقه‌های صالحین، کلاس‌های قرآن، احکام و مناسبت‌های مذهبی را برعهده داشتند. ایشان با ایجاد گروه سرود برای نوجوانان و دختربچه‌ها، مشارکت فعال آنان در مراسم مذهبی را ممکن کردند و حتی مقام استانی نیز کسب شد.
فعالیت‌های اجتماعی خانم مولوی شامل کمک‌های معیشتی و اشتغال‌زایی نیز می‌شود. از توزیع سبدهای غذایی، لباس، پوشاک و گوشت قربانی بین نیازمندان، تا فراهم کردن زمینه‌های اشتغال خانگی برای خانواده‌های محروم مانند تولید ترشی و خیارشور، قالی‌بافی و دوخت ماسک در ایام کرونا، همه با مدیریت ایشان و همکاری خیرین انجام شده است. او نه تنها نیازمندان را شناسایی می‌کنند، بلکه با برنامه‌ریزی دقیق و همراهی مستقیم، شرایط بهبود زندگی آنان را فراهم می‌کنند.
در زمینه مشاوره خانواده و ازدواج نیز خانم مولوی نقش پررنگی داشته‌اند. از حل اختلافات خانوادگی، میانجی‌گری در طلاق و ازدواج، تا حمایت روحی از دختران و زنان دچار مشکلات روانی یا وابستگی‌های ناسالم، ایشان با صبر و مهربانی ورود کرده و با همراهی همسرشان، راهکارهای عملی ارائه داده‌اند. یکی از خاطرات شاخص ایشان، کمک به دختری بود که دچار شکست عشقی و افسردگی شده بود؛ با پیگیری مشاوره، داروهای مناسب و ترویج ارتباط با قرآن و مسجد، روحیه و ایمان او تقویت شد و امروز یکی از حافظان و قراء ممتاز استان است.
خاطرات شخصی خانم مولوی نیز حس حضور واقعی و صمیمانه در روستاها را منتقل می‌کند. برای مثال، در یکی از ماه‌های رمضان، زمانی که خودشان در مضیقه مالی بودند و حتی نان شب نداشتند، خداوند از طریق یک پیرزن خیر، مواد غذایی مورد نیازشان را رساند. همچنین ایشان با دلسوزی و توجه به آرزوهای کودکان نیازمند، برای آنان لباس، کفش و حتی لباس عروس تهیه کرده‌اند تا حس محبت و ارزشمندی را تجربه کنند.
خانم مولوی با این همه فعالیت، نشان داده‌اند که حضور یک انسان با ایمان، همت و عشق در جامعه می‌تواند جریان‌ساز باشد و فرهنگ، آموزش، حمایت اجتماعی و معنویت را همزمان به روستاها و مردم محروم منتقل کند. تلاش‌های ایشان نمونه‌ای روشن از فعالیت فرهنگی مؤثر، همدلانه و انسان‌محور در سطح محله و روستا است که الهام‌بخش دیگران نیز می‌شود.
