به گزارش صدای حوزه، حمیدرضا فتحی طی یادداشتی با عنوان بیل ها برای که به صدا در می آیند؟! به بررسی اتفاقات و حاشیههای سفر رئیس جمهور به خوزستان و بیل به دست شدن وی برای کمک به ساخت مدرسه پرداخته است که در ادامه مطالعه می نمایید:
از سفر چند روز گذشته رئیس جمهور و هیات همراه ایشان به خوزستان تصاویری منتشر شد که با حاشیه هایی همراه بود.
عکس اول بیل به دست شدن رئیس جمهور
عکس اول، تصویری بود که ایشان را با لباس کارگری و در حال بیل زدن و کمک به ساخت دیوار مدرسه نشان می‌داد. راجع به این عکس نظرات مختلفی مطرح شد؛ برخی موافق این اقدام رییس جمهور بودند بودند و آنرا تمجید می‌کردند و برخی هم آنرا اقدامی پوپولیستی قلمداد کردند.
در همین خصوص سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در صفحه اجتماعی خود این طور نوشت:
“در دولت هم این کار موافق و مخالف داشت، اما آقای پزشکیان تصمیم خود را گرفته بود. به نظرم باید گذاشت او خودش باشد، با شیوه‌های خودش. او می‌خواهد مدیران اتوکشیده را تکان دهد و با کاپشن پوشی و بیل در دست گرفتن و … سنت رایج مدیریتی را برهم زند. آیا می تواند؟ منتظر بمانیم شاید بتواند.”
همینطور روزنامه هم میهن در صفحه اول روزنامه خود در روز شنبه ۶ دیماه ذیل عکس رییس جمهور در لباس کارگری، این تیتر را درج کرد:
“احیای پوپولیسم؟”
اما حقیقت مطلب این است که ما حتی اگر بخواهیم به مسلک اقلیت مستبد صاحب قدرت، ثروت و رسانه -که همواره با آمدن این دولت در پی دستاوردسازی از هر رَطب و یابسی بود- هم کافر باشیم باید اعتراف کنیم که در این دنیای تصاویر که در آن زندگی می‌کنیم با دیدن مسیئولین، آنهم در قامت و لباس کارگری لذت بردیم و به همان اندازه، سوار شدن بر آفرود بنز جی‌کلاس حال‌مان را خراب کرد؛ حتی به این هم فکر نمی کنیم که این امر یک کار کارگردانی شده و برساختی و دست پخت مشاوران رسانه ای است که از قبل طراحی شده بود یا اینکه این امر کاملاً واقعی بوده و از طرف شحص رئیس جمهور مطرح شده است.
باید توجه کنیم که داشتن دغدغه محرومین، نزد هر انسان آزاده ای مطلوب است ولو اینکه محدود به چند فریم تصویر باشد. تفاوتی نمی کند این عکس چه با کت احمدی‌نژادی باشد، چه با عبای غبارگرفته شهید رئیسی، چه با لباس کارگری پزشکیان. این‌گونه از تصاویر تداعی کننده معناهایی است که در ضمیر آنها وجود دارد. این عکس برای هر انسانی جذاب است و او را به وجد می آورد چرا که تداعی کننده معنایی منطبق با فطرت اوست و آنهم عبارت است از”خود را کوچک شمردن، بلکه خود را ندیدن”
اما مخالفان این اقدام رییس جمهور حداقل دو دسته هستند؛ بخشی که از سرِ دردی که در سینه دارند و نگران اوضاع معیشتی مردمند، این اقدام را کافی نمی‌دانند و معتقدند توجه به قشر محروم نیازمند یک اقدام عینی همه جانبه و در کلیه سطوح و نیازمند نگاه ویژه حاکمیت است لذا این تصویر برای این افراد جذاب نیست.
اما دسته دیگری نیز هستند که اتفاقاً در حد چند فریم هم نمی توانند خود را در کنار توده مردم ببینند و حتی تصویر این اقدام را هم برنمی‌تابند چه رسد به اقدام عینی؛ اینها همان اقلیتی هستند که حتی لیاقت همراهی مردم در یک فریم عکس را هم ندارند. وقتی که اینان بیان می کنند: “مشکل اقتصاد ایران با بیل زدن حل نمی شود” نه از سر خیرخواهی و مردم‌داری است بلکه ناشی از استکبار ذاتی اینهاست؛ اینها حتی به رییس جمهور هم رحم نمی‌کنند و اجازه نمی‌دهند او خودش باشد، تا چه رسد به مردم. اینان از آلبوم عکس های اهواز فقط با عکس بنزسواری رییس جمهور محترم و ویراژ آن در عبور از مناطق این استان محروم لذت می برند.
