آنچه که در اردوی زیارتی به طلاب نوجوان گفتم

به گزارش صدای حوزه، حجت الاسلام مجتبی وافی مدیر مدرسه علمیه تربیتی ملاصادق در کانال شخصی خود به صفای باطنی و زلالی سرشت طلاب نوجوان پرداخته است؛ در ادامه مشروح این مطلب را می‌خوانید:

چند شب پیش، در اردوی طلاب مدرسه در مشهد مقدس، برای طلبه‌های ۱۴ تا ۱۸ ساله درباره زیارت صحبت کردم.

گفتم: زیارت به معنای هجرت از چارچوب‌های فکری و علاقه‌هایمان به سوی بیت الله و چارچوب‌هایی است که مطلوب اهل بیت (علیهم‌السلام) و آقا امام رضا (ع) است.

گفتم: زیارت یعنی تغییر کردن، یعنی هجرت از حالت‌ها و علایق خودمان به چارچوب‌ها و دستوراتی که اهل بیت (ع) دوست دارند.

گفتم: باید در حرم بنشینید و علاقه‌ها، حالت‌ها، بینش‌ها و عمل‌هاتون رو که تا به حال با آنها زندگی می‌کردید، روی کاغذ بنویسید. بعد به نقد خودتون بنشینید و ببینید اهل بیت (ع) چه علاقه‌ها و حالت‌هایی رو دوست دارند و کم کم با خودتون کار کنید تا از این حالت‌ها به اون حالت‌هایی که اهل بیت (ع) دوست دارند برسید.

جلسه تقریبا ساعت ۱۱شب شروع و بعد از حدود ۱:۱۵ تمام شد. بعد از جلسه، ده دوازده نفر از بچه‌ها که فکرهاشون راه افتاده بود و تو خودشون به مطالعه نشسته بودند، اومدند و شروع کردند به پرسش‌هایی که نشون می‌داد مسئله‌دار شدن و ذهنشون درگیر شده. جالب اینکه همین بچه ها تا ساعت ۳صبح، توی سرمای شدید اردوگاه که به چند درجه زیر صفر می‌رسید، نشسته بودند؛ اما هنوز دغدغه داشتند و اون هم دغدغه‌ی اینکه عوض شوند و تغییر کنند.

چه چیزی باعث شده بود که اینها به این حالت برسند؟

همه نوجوان‌ها بسیار زلال و پاک‌اند. اگر با فکرهای‌شان خوب کار کنیم، برایشان وقت بگذاریم، خوب محبت کنیم، پای حرف‌هایشان بنشینیم، گاهی با سوال‌های خوبی همراه‌شان کنیم، آنقدر زود راه می‌افتند که ما بزرگترها تعجب می‌کنیم که مگر می‌شود یک شبه یا چند ماهه، این‌قدر تحول پیدا کنند. واقعاً سرعت تحول نوجوانان با ما بزرگترها که هنوز در عادت‌ها و روحیات خودمان مانده‌ایم، قابل مقایسه نیست. مثل نوجوانان جنگ که حضرت امام می‌گفتند اینها رهبران ما هستند.

به نظر من برای حرکت آدم‌ها سه نکته بسیار مهم است و این سه بحث بسیار زیربنایی است؛ چه برای والدین، چه مربی‌ها، چه مسئولان مجموعه‌های فرهنگی، چه سخنران‌ها و … .
تا به حال که بنده با نوجوان‌ها ارتباط داشته‌ام و راهکارهای متفاوتی را امتحان کرده‌ام، هیچ چیز به اندازه این سه تاثیر نمی‌گذارد:

۱ـ سرمایه های عظیم و توانایی هایی فراوان نوجوانان را به آنها نشان دهیم.
کسی که بفهمد دارایی اش زیاد است دیگر الکی خودش را خرج هر چیزی نمیکند. قَالَ علیه السلام مَنْ کَرُمَتْ عَلَیْهِ نَفْسُهُ هَانَتْ عَلَیْهِ شَهَوَاتُهُ.

۲ ـ با ظرافت و سوال های دقیق، محبوب ها و مشغله های پوچ و الکی نوجوانان را به نقد بکشیم.
نوجوانان با محبوب ها، اسباب بازی ها و مشغله هایی همراه هستند و سخت به آنها علاقمند هستند اما می‌توان با ظرافت و سوال های دقیق، محبوب ها و مشغله های‌شان را به نقد نشست.

۳ـ باید مزه محبوب های بالاتر و بهتر را به نوجوانان بچشانیم.
کسی که چلو کباب خورده است ، آب دوغ و خیار برایش مزه نمی کند. بچه های ما چون معشوق های واقعی را نچشیدند و محبوب های واقعی رو نمیشناسند، به کم ها قانع شدند.

همه این موارد لازمه اش این است که والدین، اساتید، مربی ها و … با روش های غیر مستقیم در صحنه های واقعی و مختلفی زندگی، نوجوانان را با سوال های دقیقی همراه کنند.
به نظرم اگر بچه ها عظمت خودشان را بدانند و با ظرافت ضعف هایشان معلوم بشود و مزه های عشق های خدایی را بچشند، راحت از محبوب های کوچک جدا می شوند.

البته این نکات برای نوجوان های بالغ بالای ۱۴ سال است، نه برای بچه هایی که کوچکتر هستند چون ما می خواهیم با شناخت آنها کار کنیم و معمولا تا سن ۱۴ سالگی در بچه ها قوه شناخت شکل نگرفته است. ان شا الله در مطالب آتی روش و اهداف کار با بچه های زیر ۱۴ سال هم میگویم.

ان شاء الله به قید حیات و توفیق، درباره این سه نکته، تجربه ها و صحنه ها و اتفاقات عینی که برایم اتفاق افتاده است، برایتان می‌نوسیم.

گفتنی است، صدای حوزه در راستای انعکانس صدای طلاب و فضلای حوزه علمیه در نظر دارد یادداشت‌ها و مطالب این عزیزان را در بخش «صدای طلاب» منتشر کند؛ از این‌رو نویسندگان حوزوی و فعالان فضای مجازی می‌توانند مطالب خود را به آی دی adminvoh@ در پیام رسان ایتا ارسال فرمایند.