معصومه نصیری در گفت‌وگو با صدای حوزه، به تبیین چیستی شبکه ملی اطلاعات پرداخت و اظهار کرد: شبکه ملی اطلاعات که با نام‌های دیگر اینترنت ملی، اینترانت ملی ایران و شبکه ملی اینترنت نیز شناخته می‌شود، پروژه‌ای برای توسعه شبکه زیرساخت امن و پایدار ملی در ایران است. این شبکه، شبکه‌ای مبتنی بر قرارداد اینترنت (IP) به همراه سوئیچ ها و مسیریاب‌ها و مراکز داده‌ای است، به صورتی که درخواست های دسترسی داخلی و اخذ اطلاعاتی که در مراکز داده داخلی نگهداری می‌شوند به هیچ وجه از طریق خارج کشور مسیریابی نشود و امکان ایجاد شبکه‌های اینترانت و خصوصی و امن داخلی در آن فراهم شود و البته ضمن اینکه شبکه ملی اطلاعات را نباید تنها ناظر بر زیر ساخت دانست و مسائل محتوایی ناظر بر این زیر ساخت ها نیز دارای اهمیت است.
وی فراهم کردن امکان دسترسی پرسرعت، کاهش قیمت استفاده از خدمات شبکه و پهنای باند و افزایش امنیت اطلاعات کاربران را از ویژگی‌های شبکه ملی برشمرد و تأکید کرد: شبکه ملی اطلاعات موضوع فراگیری خدمات الکترونیک شامل خدمات عمومی مانند دولت الکترونیک و افزایش بهره وری، کاهش وابستگی به شبکه اینترنت و توانایی اعمال مدیریت حداکثری بر دسترسی به آن، گسترش محتوای ایرانی اسلامی و بالا بردن سواد دیجیتال، افزایش کسب و کار دیجتال و توسعه سهم ICT در اقتصاد و استفاده از آن به عنوان موتور محرک توسعه و افزایش امنیت و قابلیت اطمینان فضای دیجیتال و… را پیگیری می کند.
این کارشناس سواد رسانه ای با اشاره به فضاسازی رسانه ای علیه این ضرورت مهم و حتمی کشور که از سال ۸۴ مباحث پیرامون آن شکل گرفته و بنا بوده تا امروز محقق شده باشد، گفت: اساساً عنوان زیرساخت ملی اطلاعات را اولین بار ال گور، سناتور آمریکایی مطرح کرد که هدف آن در لایحه «تضمین استمرار رهبری ایالات متحده در پردازش با کیفیت بالا» عنوان شد و در ذیل آن، از ایجاد امکانی سخن به میان آمده بود که چیزی بیش از صرف ادوات فیزیکی (بیش از دوربین‌ها، اسکنرها، کی بردها، تلفن‌ها، ماشین‌های فکس، رایانه‌ها، سوییچ‌ها، دیسک‌های فشرده، نوارهای دیداری و شنیداری، کابل، سیم، ماهواره‌ها، خطوط انتقال فیبر نوری، شبکه‌های مایکروویو، سوئیچ‌ها، تلویزیون‌ها و پرینترها) باشد و گستره انتقال، نگهداری، پردازش و نمایش صدا، داده‌ها و تصاویر به کار می‌رود. این شبکه شامل گستره وسیعی از کارکردهای تعاملی، خدمات متناسب با کاربر و پایگاه‌های داده چند رسانه‌ای بود که به طریقه‌ای خنثی نسبت به فناوری به هم متصل شده، به طوری که ترجیحی برای هیچ صنعتی نسبت به دیگری ایجاد نکند. بعد از آن بسیاری از کشورهای دیگر نیز در این راستا یعنی داشتن شبکه ملی اطلاعات گام برداشتند.
وی با اشاره به اقدامات سایر کشورها در زمینه توجه به داشتن شبکه ای داخلی، اظهار کرد: البته علی رغم عقب ماندگی جدی ایران در این حوزه که گاهاً در کلاف جریانات سیاسی و جریانی گرفتار شده است و گاهی هم در چنبره ناکارآمدی مدیران محبوس شده است، با تأکیدات جدی مقام معظم رهبری و گوشزد کردن عقب ماندگی در این مسیر در حال حاضر پس از گذشت حدود یک سال از ارائه طرح اولیه معماری کلان شبکه ملی اطلاعات و به دنبال ماه‌ها وقفه در تصویب این طرح در شورای عالی فضای مجازی، این شورا «طرح کلان و معماری شبکه ملی اطلاعات» را نهایی و تصویب کره است.
نصیری ادامه داد: طرح کلان و معماری شبکه ملی اطلاعات در راستای تحقق این شبکه برای کاهش وابستگی و جلوگیری از دست اندازی بیگانگان در فضای مجازی، تأمین نیازهای عمومی مردم و ایجاد زیست بوم متناسب با فرهنگ اسلامی ـ ایرانی در ۵ ماده شامل «خط مشی‌های حاکم بر شبکه ملی اطلاعات»، «اهداف راهبردی و عملیاتی در افق ۱۴۰۴»، «معماری شبکه ملی اطلاعات»، «اجزای شبکه ملی اطلاعات» و «اقدامات کلان و نگاشت نهادی»، مصوب شده است که در صورت اجرایی شدن، می تواند منشا اثر باشد.
نصیری با بیان اینکه از ۵۳ تکلیفی که برعهده نهادهای متولی گذاشته شده است بیشترین وظیفه برعهده وزارت ارتباطات است و این وزارتخانه برای عملیاتی کردن حدود ۳۷ اقدام، مسئول است، تأکید کرد: باید به سمت مطالبه جدی رسانه ای و عمومی برای تحقق شبکه ملی اطلاعات حرکت کنیم. این شبکه در هر صورت و با هر دستاورد جدید جهانی از جمله اینترنت ماهواره ای و … نیز باید محقق شود چراکه قطعا مقصود از راه اندازی آن قطع ارتباط با جامعه جهانی و اینترنت جهانی نبوده و نیست.
وی در پایان هر تعلل، اهمال یا تغافلی در راستای تحقق شبکه ملی اطلاعات را حتی خلاف عملکرد و رویه جهانی دانست و گفت: لازم است ما در زمینه هایی از این جنس کاملا غربگرا رفتار کنیم. اتفاقاً نسخه غرب برای صیانت از مخاطب، ایجاد زیر ساخت بومی و مبتنی بر حفظ حکمرانی سایبری و …. نسخه خوبی است و چه بهتر افرادی که مشی غربگرایی نیز دارند در این حوزه هم مانند آنها عمل کنند.
