به گزارش خبرنگار فضای مجازی صدای حوزه، نویسنده‌ی کانال ایتای زمانه نوشت:
از همان روز اول آغاز مذاکرات احیای برجام در وین به‌صورت مداوم دیپلمات‌های ایرانی اعلام می‌کردند که دور بعدی مذاکرات احتمالاً دور آخر بوده و همه‌چیز روبه‌پیشرفت قرارگرفته است.
واقعیت آن است که روحیه حقوقی و سازمان مللی حاکم بر وزارت امور خارجه باعث شد تا در وین گره در کار تیم مذاکره‌کننده افتاده و آن‌ها نتوانند به‌صورت مقتدرانه با تروئیکای اروپایی و سایه آمریکایی آن به نتیجه قابل فهم برسند.
درحالی‌که برخی از کارشناسان وزارت خارجه اعتقاد دارند که حفظ تیم مذاکره‌کننده زمان رسیدن به توافق را برای دولت جدید کم‌تر می‌کند؛ باید گفت که حفظ شاکله این روحیه در ادامه مذاکرات نه‌تنها مؤثر نیست، بلکه طرف غربی را بر خواسته‌های نامشروع خود جسورتر خواهد کرد.
اگر تهران استراتژی مذاکره با غربی‌ها را تغییر ندهد؛ مذاکرات وین به زنجیره‌ای فرسایشی و بدون نتیجه تبدیل خواهد شد.
پنج اشتباه بزرگ عباس عراقچی در مذاکرات وین باعث شد؛ خوی وحشی و زیاده خواه غربی جای مذاکرات برابر را بگیرد:
۱️⃣ایده تقسیم تحریم‌ها به موارد «رفع شدنی» و «رفع نشدنی» و پذیرش آن از سوی تیم مذاکره‌کننده فعلی از همان ابتدا به معنای ورود ایران به تونل مذاکرات فرسایشی بود، در این شکل از رویارویی دیپلماتیک تا بدین جا هر دور از مذاکره به‌عنوان توافق نهایی به ایران فروخته‌شده و به‌نحوی‌که آورده ایران در هر مرحله هرگز به‌اندازه‌ای نباشد که ایران بتواند برای مذاکره بعدی مقاومت کند.
۲️⃣ ادغام مذاکرات «نجات برجام» و «بازگشت آمریکا به برجام» شانس ایران را برای رسیدن به توافق منصفانه و پایدار کم‌تر کرد.
۳️⃣نتیجه عجله ابتدایی تیم ایرانی در رسیدن به توافق قبل از انتخابات ریاست جمهوری باعث شد اسلحه آمریکا برای فشار به ایران مسلح‌تر شده و آمریکایی‌ها آن را برای کنترل رفتار ایران به کار ببرد (درحالی‌که پیش از آغاز مذاکرات تنها حل مسائل هسته‌ای روی میز بود؛ به ناگهان به روح شروط ۱۲ گانه پمپئو منحرف شد)
۴️⃣ترک مذاکرات قبل از آغاز دور چهارم؛ اقدام شجاعانه‌ای از سوی ایران بود که متأسفانه اجرا نشده و تیم حاکم بر مذاکرات جسارت آن را نداشت. نوع واکنش آمریکا به خرابکاری نطنز نشان می‌داد تضعیف ایران را به توازن در خاورمیانه ترجیح می‌دهد.
۵️⃣ایران در مذاکرات وین هرگاه از آمریکایی‌ها ناامید می‌شد به پاریس تکیه می‌داد فرانسه هیچ‌گاه ستون سیاست خارجه تهران نبوده و ذاتاً خود را رقیب منطقه‌ای ایران می‌داند.
نکته آخر:
محسن امین زاده معاون وقت وزارت خارجه در دولت اصلاحات در اظهارنظر جالب‌توجهی گفته است که ماندن ظریف در مذاکرات وین ضروری است؛ البته دستور ماندن ظریف در وزارت خارجه به معنای ماندگاری وزیر فعلی در آن وزارتخانه نیست؛برای اصلاح‌طلبان افراطی حفظ روحیه و منش ظریف در وزارت خارجه را از حضور فیزیکی او مهم‌تر می دانند.
وقت آن رسیده است که به‌جای تلاش برای شکست تحریم، میزان اثرات تحریم پذیری را پایین بیاوریم؛ این تغییر بزرگ استراتژیک، نیاز به یک شخصیت سازی جدید از وزارت خارجه کشورمان دارد.
