به گزارش صدای حوزه، اهمیت تاریخی رسانه‌ها در ایجاد شیوه‌های مشترک در انتخاب مسائل و موضوعات و چگونگی نگریستن به رخدادها و وقایع، امری است که متفکران و کارشناسان علوم ارتباطات بر آن اتفاق نظر دارند.
این شیوه‌های مشترک محصول استفاده از تکنولوژی و نظام ارائه پیام است که نقش واسطه را بر عهده دارند و منجر به دید و درک مشترک از جهان پیرامون می‌شود. از این رو رسانه‌های جمعی پرمخاطبی مثل سینما، تلویزیون و آثار بخش نمایش خانگی با تصویری که از جهان اطراف به ما ارائه میکنند، بینش و سبک زندگی ما را دستخوش تغییر می‌سازند.
عبدالحسین خسروپناه، نظریه‌پرداز و استاد فلسفه پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، با انتقاد از رواج هنجارهای بنیان‌شکنی چون تجمل‌گرایی و مصرف‌زدگی در آثار سینمایی کشور، از ضرورت تجدیدنظر در سیاست‌گذاری‌های فرهنگی و تشکیل حکمرانی واحد رسانه‌ای در کشور سخن می‌گوید.
