به گزارش خبرنگار صدای حوزه، حجت الاسلام صابر جعفرزاده، طی یادداشتی به بررسی مشکلات مغفول طلاب خواهر و حوزه علمیه خواهران پرداخته است که در ادامه مطالعه می نمایید:
مهارت های تبلیغی حوزه علمیه خواهران
انقلاب اسلامی بستری ارزشمند برای حضور فعال زنان در عرصۀ اجتماع را فراهم آورد. طلاب خواهر که عمدتاً با دغدغۀ تعالی اخلاقی خود و نیز ترویج معارف دینی در جامعه وارد حوزه های علمیه شده اند، با نظام آموزشی مواجه شده اند که تفاوت چندانی با دانشگاه ندارد!
چه بسیار دختران متدین و دغدغه مندی که امید داشتند در فضایی اسلامی و با قوانین و رفتارهای اخلاقی، جرعه جرعه معارف دینی را بنوشند و سیراب شوند ولی آنچه دیدند و دیدیم غیر از این بود که فعلا بهتر است بگذاریم و بگذریم. آنچه نگارنده را دست به قلم برده است، خلأهای جدی در نظام تربیتی حوزه های علمیه خواهران از حیث تبلیغی است.
حوزه های علمیه خواهران که متولی تربیت نیروهای متخصص علمی تبلیغی برای جامعۀ زنان می باشد امروزه از هدف نهایی خود فاصله گرفته است و بیشترین امتیازات و برنامه ها مخصوص نظام آموزشی شده است و آنچه در این میان آسیب می بیند مهارت های تبلیغی بانوان طلبه است.
کاش حوزه های علمیه آماری به دست می دادند تا می دانستیم که از قریب ۲۰۰ هزار فارغ التحصیل حوزه های خواهران در طول این سالها، چند درصد در عرصه های تبلیغی ورود کرده اند و چند صدم درصد این افراد توانسته اند اثرگذار باشند؟!
امروزه که دختران جوان این سرزمین و حتی مادران آنها با هزاران روش و ابزار، مورد هجمه های دینی و اخلاقی قرار گرفته اند و طلاب برادر به دلیل محذوریت های شرعی و اخلاقی امکان فعالیت گسترده و موثر در این عرصه را ندارند، وظیفه بر عهدۀ چه کسانی است؟ پاسخ طبیعتا طلاب خواهر هست ولی آیا این عزیزان به روش های کارآمد تبلیغی و مهارت های ارتباطی موثر و… مجهّز شده اند؟
نبود نگاه استراتژیک به عرصه های تبلیغی، نداشتن نظام مسائل به روز، نداشتن نیازسنجی دقیق از مشکلات نسل امروزی(دختران و زنان) ، نشناختن ابزارها و روش های دشمن، نداشتن متخصصین مربوطه بین اساتید خواهر، و از همه مهم تر نداشتن انگیزه و دغدغۀ لازم و کافی بین مدیران و سیاست گذاران حوزه های خواهران، عوامل مهمی هستند که باعث شده اند طلاب خواهر آنگونه که باید نتوانند وظیفۀ اصلی خود را انجام دهند.
با نگاهی به صدها و هزاران مشاور و منتور و…. در می یابیم که جامعه هرگز منتظر شما و ما نخواهد ماند و اگر خوراک سالم به این مخاطب نرسانید، قطعاً به دنبال جایگزین های بدلی و مخرّب خواهد رفت.
مسئولان بزرگوار حوزه های علمیه خواهران، پیشنهاد می کنم در مواد درسی خود چندین واحد آموزش و کارآموزی تبلیغ در عرصه های متنوع (نه فقط سخنرانی!) بگنجانید و هر طلبه را موظف کنید از سال سوم طلبگی خود، مجالس خانگی قرآن و احکام را در محلۀ خود برپا کند یا در مدرسه ای به صورت منظم حضور داشته باشد یا….
مطمئناً هماهنگی های اداری و سازمانی این تصمیمات برای شما بسیار آسان خواهد بود البته اگر اراده و دغدغه ای نسبت به این مسائل داشته باشید!
واقعاً ممنون که این مشکل جدی رو مطرح کردید
باور کنید هنوز خیلی از همدوره های ما و بزرکترهامون بلد نیستن با مردم معمولی حرف بزنن، بلد نیستن یا شاید خجالت میکشن یه جلسه احکام و قرآن توی محله شون برگزار کنن، بلد نیستن با دخترای فامیل رفیق بشن
خیلی هامون بحران هویت داریم، حوزه علمیه تنها لطفی که کرد این بود که کمی فقط کمی مارو در فضای دینداری قرار داد که همین هم ناقص،
به خدا خیلی درد و غم داریم ولی تمام دغدغه ها مون شدن پاس کردن این درس و اون درس و نمره و…
لطفاً از بدبختی های طلاب خواهر زیاد بنویسید، ما نمیتونیم بگیم و بنویسیم!!!
باور کنید یا نکنید وضعیت ما از نقطه تغییر گذشته! باید بکوبیم از نو بسازیم. هر کس چندسالی در حوزه های علمیه خواهران تحصیل بکند می‌فهمد که امروز حوزه خواهران نه مثل دانشگاه است نه حوزه، یک شترگاو پلنگیه که همه ازش ناامید شدن
ای کاش حداقل در شورای سیاستگذاری حوزه های علمیه یک طلبه مادر وجود داشت!!!
البته که نباید خیلی سیاه و ناامیدانه هم به مشکلات نگاه کرد. این آقایان! در حال تلاش برای بهبود وضعیت خانمهای طلبه هستند، کمی صبر لازم است….