آیا روحانیت توانسته با تحولات جامعه همگام شود؟
آیا سرمایه اجتماعی روحانیت رو به افول است؟
لزوم اتخاذ رویکرد کیفی در گزارش های تبلیغی / کار خودجوش شما در صدای حوزه بسیار باارزش است!
پاسخگویی به روش مرکز خدمات!
شروع فعالیت های فرهنگی با دختران اغتشاشگر/ یک سال در مسجد ممنوعالمنبر شدم
موسیقی عرفانی یا عرفان موسیقی؛ مسأله اینست!
پاسخ انجمن اساتید انقلابی سطوح عالی حوزه علمیه قم به بیانیه تسلیم جبهه اصلاحات
نقدی بر نقد بی پرده خانم اسماعیل زاده به صحبت های استاد پناهیان در باب امر به معروف و نهی از منکر
طلبه خبرنگاری که شیفته آموختن بود / روزت مبارک محمد جان!
عدالت آموزشی و چالشهای ساختاری در حوزه علمیه از منظر استاد وکیلی
آیا انبیای الهی مشاهده این همه رنج و مصیبت مردم مظلوم غزه را تحمل می کردند؟
کانونهای عظیم تبلیغی؛ مأموریتهای سهگانه و واقعیت امروز
خطر جایگزینی اجتماعی در کمین روحانیت
حوزه علمیه و تابلوی ایست پستمدرنیسم
جوان آراسته: غالب طلبهها به مثابه یک ابزار برای انتقال محتوا به سراغ هنر می روند، غافل از اینکه هنر ابزار نیست؛ بلکه هنر، فرم به علاوه محتواست؛ رسانه خود پیام است. اینکه بخواهیم بگوییم من این را می دانم و در ظرف رسانه میریزم تصور کودکانه و ابتدایی است. این نگاه باعث انحراف میشود. طلبه برای آموختن فرم اقدام می کند، اما محتوا را هم دریافت می کند. منظورم هنر برای هنر نیست هرچند اساساً حرف بی جایی هم نیست.
متاسفانه بانوان شهیده به درستی به دختران ما معرفی نشدهاند و مظلومند؛ اگر امثال زینب کمایی و زهره بنیانیان به دختران ایرانی معرفی شوند، طوفان به پا خواهند کرد.
هدف من و علاقه اصلی خود من، نوشتن از مقاومت و به ویژه زنانی است که در این میدان نقش آفرینی می کنند. همان الگو هایی که نیاز داریم نشان داده شوند تا یک مقدار از آن فضای فانتزی که هالیوود نشان میدهد فاصله بگیرند.
کج سلیقگی، توجه به "سلبریتی های مذهبی"، "هشتگ زن ها"، "اینفلوئنسِرها" در فضای رسانه ای سبب شد عده ای از نخبگان و اندیشمندان صاحب فکر و گمنام این عرصه نتوانند آثار خود را در رسانه ها عرضه کنند.
رمان نویسان مذهبی فراموش کردهاند که باید "کونوا دعاه الناس بغیر السنتکم" را رعایت کنند. همه هنر رماننویس باید این باشد که بیصدا و قطره قطره ارزشها را بین اجزاء داستان، بگنجاند.