روایت مدیر حوزه های علمیه از اهم و احب امور نزد رهبر معظم انقلاب! فرهنگ کلان گفتارها: نهادهای گفتار جمعی ساز! تصویرسازی منفی و مستمر اینترنشنال از حوزه و روحانیت جزئیات برنامههای آموزشی حوزه علمیه قم طلبه های بااستعداد نباید در قرض و بدهی بمانند / شیخ طوسی ۱۲ برابر سایر طلاب شهریه می گرفت! +خاطرات پیادهروی اربعین با شهید سیدمصطفی خمینی وسط این سیستم اداری فشل، چطور برترین حوزه را انتخاب می کنید؟! اندر لزوم تبیین حداکثری اقدامات شورای نگهبان گاهی هم نزد من میآمد و مقداری شکایت میکرد… آداب طرح نظر جدید در حوزه های علمیه! تجاری سازی، بسته بندی و قسط بندی امر دینی! امام جمعهای که با دخترش پشت تریبون نماز جمعه رفت اما و اگرهای بودجه دولتی حوزه علمیه مَدرسهای بیاستاد؛ مدرسه یا خوابگاه؟ شهیدانه خوی؛ نمونه ای از گروه های کوچک مردمی در عرصه جهاد فرهنگی
بحث دروغ گویی فرزندان میتواند به دلیل الگو برداری از پدر و مادر باشد. گاهی هم به دلیل تنبیه و تشویق توسط والدین کودکان دروغ میگویند.همچنین لجبازی کودکان میتواند به علت تبعیض بین کودکان و یا پاسخ دادن نامناسب به رفتارهای آنها باشد.
فرزندانی که تنبیه بدنی میشوند با سه آسیب جدی جسمی، روحی و روانی و رفتاری و آسیب جنسی تهدید میشوند که بستر آسیب جنسی برای آنان فراهمتر است.
اجازه دهید کارهایی را که توانایی انجام آنها را دارد را خودش انجام دهد در غیر اینصورت احساس توانمندی او را سلب خواهید کرد. برای مثال اگر کاری برای کودک سخت بود مانند باز یا بسته کردن یک جعبه، با صبر و حوصله او را تشویق کنید تا تلاش خود را بیشتر کند.
اغلب ما در هنگام برخورد با کودک غرغرو واکنش شدید نشان میدهیم. خیلی وقتها این واکنش با خشم و عصبانیت نیز همراه است. اولین چیزی که به ذهنمان میرسد این است که بگوییم: «بسه دیگه، غر نزن!» یا اینکه بدون هیچ حرفی فقط در یخچال را محکم میبندیم یا با عصبانیت همان لیوانی را که کودک از رنگ آن خوشش نمیآید جلویش میگذاریم؛ آنهم نه آرام، بلکه تقریبا لیوان را روی میز میکوبیم که نشان دهیم چقدر از غرزدن کودک عصبانی هستیم.
داشتن فرزند خوب است، اما بهتر از آن داشتن فرزندی است که تربیت دینی داشته باشد. باید فضای خانواده خود را آرام و محیطی امن برای تربیت فرزندتان قرار دهید تا بتوانید راحت تر اعتقادات دینی را به فرزند خود آموزش دهید.
فرزند از ارزشمند ترین نعمت های الهی است که خداوند متعال از روی فضل و لطف خود به انسان ها هدیه می کنند. داشتن فرزند و تلاش در جهت تربیت نسلی صالح و مؤمن بسیار مورد توصیه و تأیید و تشویق قرار گرفته است.
اخیراً اخبار زیادی در مورد اعتیاد کودکان و نوجوانان به بازی آنلاین منتشرشده است. بسیاری از والدین نگران هستند که ممکن است فرزندانشان به سرگرمیها و بازیهای آنلاین خود اعتیاد پیدا کنند. این موضوع تعجبآور نیست؛ مانند هر سرگرمی دیگری نظیر فوتبال، شطرنج ومطالعه، کسانی که از اوقات فراغت خود با انجام بازیهای آنلاین لذت میبرند، این کار را باعلاقه خاصی انجام میدهند. این امر میتواند منجر به تمایل کودکان به بازی طولانیتر و تکرار بیشازحد آن شود.
خانوادهها میتوانند با دادن هدیه هر چند کوچک به بهانههای مختلف، علاقه به شعائر دینی را در بچهها نهادینه کنند. انجمن روانشناسی ایالات متحده آمریکا به این نتیجه رسیده که در ضمیر ناخودآگاه هر انسانی علاقه به دین وجود دارد؛ بنابراین اگر از سنین کودکی به این موضوع درست پرداخته شود، مسلماً نتیجه خواهد داد.