نقدی بر نقد بی پرده خانم اسماعیل زاده به صحبت های استاد پناهیان در باب امر به معروف و نهی از منکر
طلبه خبرنگاری که شیفته آموختن بود / روزت مبارک محمد جان!
عدالت آموزشی و چالشهای ساختاری در حوزه علمیه از منظر استاد وکیلی
آیا انبیای الهی مشاهده این همه رنج و مصیبت مردم مظلوم غزه را تحمل می کردند؟
کانونهای عظیم تبلیغی؛ مأموریتهای سهگانه و واقعیت امروز
خطر جایگزینی اجتماعی در کمین روحانیت
حوزه علمیه و تابلوی ایست پستمدرنیسم
جامعه از کارِ حوزه بیخبر است
تجلیل مدیران حوزههای علمیه کشور از حماسهآفرینی ملت ایران و تاکید بر حمایت تام از نظام و رهبری
گردهمایی خانوادگی برگزیدگان گروههای تبلیغی استان آذربایجان شرقی
تصمیم های خردی که به وقتش اتخاذ نشده اند!
روحانیت در خط مقدم خدمت/ روحانی و مداح رامشیری نماد خدمت شدند
روایت شیخ اسماعیل رمضانی از عصر هوش مصنوعی و لزوم تغییر سبک آخوندی!
نقش علما در دفاع از امت اسلامی بیهمتاست/ غزه هرگز شکست نخواهد خورد
پس از اعلام وزرای کابینه طالبان یک گروه سیاسی در داخل کشور نیز از فرصت پدید آمده نهایت استفاده را کرده تا بار دیگر سیاستگذاریهای کلان دیپلماتیک و امنیتی در کشور را دچار چالش کنند.
سال ۱۳۶۹، يك سال پس از پايان جنگ تحميلي و خانمان سوز عراق عليه ايران ، علي اكبر محتشمي پور و دوستان اصلاح طلبش در مجلس، صدام را در جنگ عراق با كويت همچون خالد بن وليد دانست كه عمری در صف کفر شمشیر به روی پیامبر کشید، ولی در نهایت فاتح بزرگی برای مسلمانان گشت، و لذا خواستار کمک به صدام شد.
طالبان زورگو و مستبد هستند و خیلی راحت آدم میکشند، جنایت میکنند و همه اینها وجود دارد اما همه اینها به این معنا نیست که آن نیرو را میتوان نادیده گرفت. نادیده گرفتن آن یک اشتباه است. طالبان یک واقعیت مهمی در افغانستان است.
چند سال قبل، "اکبر -گ" اصلاح طلبان فراری نوشت "حسین شریعتمداری، تک تیرانداز جمهوری اسلامی است". او البته به اقتضای هشت، نُه سال قبل این را نوشت و گرنه، امروز حاج حسین شریعتمداری، موشک نقطه زن با قدرت انهدام بالا و دسته جمعی است.
برادر عزیزمان آقای حسن عباسی نظر شنیدنی و جالبی مطرح کردهاند که اگر با یک پیوست اجرایی و عملیاتی همراه شود میتواند ادعاهای یک جریان سیاسی غربگرا و پُر مدعا را نیز به بوته راستیآزمایی کشانده و نقش تعیینکنندهای در جدایی آب از سراب داشته باشد.
کرهایها با وجود آنکه که در سختترین شرایط، بازار ایران را رها کردند و رفیق نیمهراه شدند، اما همچنان به صادرات کالاهای لوکس و ارزبر به ایران ادامه دادند و اکنون هم برنامه جدیدی در نظر دارند.
تحولات چند دهه اخیر افغانستان، دو درس غیر قابل انکار دارد و هرکس می کوشد این دو درس را انکار کند، با عقل و مصلحت می ستیزد؛
صادق زیباکلام به روزنامه شرق گفته "تندروها تصور میکنند حالا که آمریکا از افغانستان خارج شده، یک شکست بزرگ را تجربه کرده؛ پس ایران دست برتر را دارد و میتوان مذاکرات را به تعویق انداخت.
تجمعات اعتراضی دو روز اخیر در برخی شهر های افغانستان علیه تحرکات طالبان و پاکستان، اتفاق خوبی است، اما ناقص به نظر می رسد.
در چند دهه گذشته، حتی یک نفر از غربگرا ها (و مدعیان اعتدال و اصلاحات) را پیدا نمی کنید که برای دفاع از مرزهای کشور در برابر تهدید های امنیتی و نظامی دشمنان هزینه ای داده باشد، در جنگی حاضر شده باشد، یا خراشی بردارد.
مدیر مسئول روزنامه کیهان نوشت: لاف گزاف رابرت مالی و آن دیپلمات ارشد آمریکایی درباره قدرت آمریکا، یادآور دست میرزا علی اصغر خان اتابک است که از آستین جسد ناصرالدین شاه بیرون آمده بود تا جسد بیجان را زنده جا بزند!
ارتشی که قرار بود دموکراسی و آزادی مدنی را برای افغانستانیها به ارمغان بیاورد، مشغول جمع کردن بساطی است که از پاییز ۱۳۸۰ در این کشور گسترده بود. نام عملیات، آزادی بود اما واقعیت چیز دیگری را نشان میدهد