به گزارش صدای حوزه، ساعت ۱۶:۵۳ چهارشنبه اول بهمن ۱۳۶۵، سه راه بازار و چند نقطه دیگر شهر قم هدف حمله هوایی میگ‌های دشمن بعثی قرار گرفت که طی آن جمع زیادی از مردم بیگناه، از جمله مینی‌بوسی از دانش‌آموزان گروه سرود مدرسه راهنمایی قطب راوندی که از اجرای سرود در سینما تربیت برمی‌گشتند به شهادت می‌رسند.
قم
روزنامه رسالت، پنج شنبه ۲ بهمن ۱۳۶۵
شهدای دانش‌آموز مدرسه قطب راوندی قم
محمدحسن بلالی بیدگلی، محمدمهدی هجرتی، سعید روانمهر کاشانی، سیدناصر حسینی، محمدرضا رسولی، جواد خودکار قمی، عسکری، محمدعلی امینی، حسین مقتصدی‌زاده و مهدی بابایی به همراه مربی شهیدشان حمید صادقی قمی و راننده مینی بوس، از شدت سوختگی به سختی شناسایی شدند.
فردای این روز وحشتناک روزنامه‌ها نوشتند: قریب صد نفر از مردم بیگناه قم در اول بهمن، به خاک و خون کشیده شدند.
قم
روزنامه جمهوری اسلامی پنج شنبه ۲ بهمن ۱۳۶۵
روزی که به فراموشی سپرده شده است!
اگرچه در اول بهمن به ندرت مراسمات کوچکی به یاد این شهدا در بعضی مناطق قم برگزار می‌شود، ولی متأسفانه می‌توان گفت این روز مهم در تاریخ قم، کاملاً به فراموشی سپرده شده است و نه تنها مراسم و گرامیداشت باشکوهی برای شهدای اول بهمن ۶۵ برگزار نمی‌شود؛ بلکه حتی مسئولین شهر قم در حد یک اشاره نیز از این واقعه وحشتناک و مهم یاد نمی‌کنند که جای تاسف بسیار فراوان دارد.
بسیاری از مردم قم مخصوصاً نسل جوان قمی اصلا خبر ندارند شهر قم هم در جریان جنگ شهرها از سوی هواپیماهای رژیم بعث به طرز وحشیانه و ناجوانمردانه‌ای بمباران شده و بسیاری از مردم بیگناه از جمله کودکان و زنان به شهادت رسیده‌اند.
اعضای این گروه سرود در مسیر بازگشت از محل اجرا، همگی در یک مینی‌بوس به شهادت رسیدند. فیلمی از اجرای آن‌ها ببینید:
سه روز بعد از این واقعه یعنی روز جمعه ۳ بهمن ۱۳۶۵، مراسم تشییع و تدفین پیکرهای مطهر شهدای بمباران هوایی به همراه تعدادی از شهدای دفاع مقدس از حرم مطهر حضرت معصومه سلام الله علیها تا گلزار شهدای قم برگزار می‌شود و اگرچه روزنامه‌ها آمار شهدای اول بهمن را قریب ۱۰۰ نفر عنوان کرده‌اند.
ولی طبق جوابی که مسئولین بنیاد شهید استان قم در مورد آمار شهدای اول بهمن به خبرنگار ما داده‌اند، در روز اول بهمن ۱۳۶۵ آمار شهدای این روز که توسط میگ‌های رژیم بعث، طی بمباران هوایی به شهادت رسیدند ۸۸ نفر بوده است که در سه راه بازار ۶۲ نفر، در خیابان زاویه ۵ نفر، در خیابان طالقانی یک نفر، در خیابان باجک ۱۹ نفر و در خیابان جواد الائمه یک نفر به شهادت رسیدند که به همراه ۴۴ شهید دفاع مقدس مجموعا ۱۲۹ شهید در روز جمعه ۳ بهمن ماه، از حرم مطهر حضرت معصومه سلام الله علیها تا گلزار شهدا تشییع و تدفین شده‌اند.
در این زمینه مستندی با عنوان «قم بهمن ۶۵» ساخته شده که به جزییات این واقعه می‌پردازد. این مستند از صداوسیما نیز پخش شده است. ولی جا دارد اول بهمن ماه هر سال مراسم بزرگداشت باشکوهی در قم برگزار شود و یاد این شهدای مظلوم گرامی داشته شود.
بیشتر بخوانید:
اخلاص، ایمان و عمل به هنگام، سیره و سلوک قم انقلابی است
سلام علیکم
با عرض خسته نباشید و تشکر از یادآوری این روز غمبار در قم؛ یکی از برجسته‌ترین امور فرهنگی توجه به وقایع مهم و تاریخی هر منطقه‌ای از کشور برای اهالی همان شهر است تا گذشته‌ی غرور‌آفرین همراه با عزت و غیرت دینی آن منطقه به نسل جوان منتقل شود و گفته شود که نسل‌های گذشته اعم از پدران و مادران و جوانان با چه همتی، الگوی ایثار و استقامت گشتند و لااقل قدر امنیت امروز که حاصل خون شهیدان است را بدانیم…
این بنده ناچیز در آن سال‌ها و روزها، مشغول درس و بحث در مدرسه علمیه رضویه بودم که همان روز بعد از اتمام درس عصر، به اتفاق بکی از دوستان از مدرسه راهی منزل در خیابان خاکفرج شدیم، (حسب روزهای قبل از کوچه‌های پشت بازار(عربستان) که منتهی به خیابان باجک(۱۹دی) و سپس از پل سهید رجایی وارد خیابان خاکفرج می‌شدیم) در وسط‌های کوچه عربستان که پشت بازار بودیم صدای غرش هواپیماهای متجاوز عراقی آمد و چند لحظه بعد صداهای پی‌درپی انفجار و شلیک‌های ضدهوایی تمام شهر را پر کرده بود که خود همین چند لحظه، مملو از خاطرات تلخی است که بماند اما بعد از دقائقی که هوا رو به تاریکی می‌رفت سریعاً به دو منطقه رفتیم؛
اول سه راه بازار که نزدیکمان بود و می‌دانستیم که تعدادی از هم‌بحثی‌ها که با ما از مدرسه خارج شدند باید در همان منطفه سیه راه بازار باشند که همینطور هم بود که دوست خوبمان »شهید صادقی» در همینجا به اتفاق گروه زیادی به شهادت رسبده بودند یا زخمی ولی آنچه مشهود و غم‌انگیز بود صحنه‌های خون و آتش و تلاش مردم برای رسیدگی به زخمی‌ها…
دوم: به خیابان باجک کوچه امام جواد علیه السلام بود که در بدو ورودمان مواجه شدیم با آمبولانس‌هایی که تا سقف پر از اجساد بود که شهدا را از محل می‌بردند، اینجا هم صحنه‌های دلخراشی بود، پدران و مادرانی که دنبال فرزندان خود می‌گشتند و ناله هایی که از هرسو بلند بود و چون بمباران در ساعت تعطیلی مدارس نوبت عصر بود این نگرانی‌ها تقریبا جنبه همگانی داشت…
و اینها بعلاوه عزاداری‌ها و حجله‌های یادمان شهداء که در ورودی هرکوچه چسم‌ها را پر از اشک و دلها را ماتم‌زده می‌کرد
به هر صورت گذشته را باید گفت و خاطرات را باید در نظر داشت و به نسل‌های جوان مخصوصا در این دوره و زمانه، منتقل کرد که یقینا مردم قم از این روز و روزهای دیگر بمباران قم خاطرات زیادی دارند.
خدای منان همه‌ی شهدا بویژه شهدای مظاوم بمباران شهرها را با مولایشان امام حسبن محشور نماید. آمین