حکومت‌ها برای آن که در قدرت بمانند به ملت‌ها نیاز دارند اما زمانی که ملتی از حکومتی ناراضی و رویگردان شود این ارتش‌ها هستند که باید در میان ملت‌ها و حکومت‌ها یکی را برگزینند و تصمیم بگیرند و انتخاب کنند. ارتش‌ها مسلح‌اند اما سلاح آنان رو به دشمنان ملت‌ها است و نه ملت‌ها.
به مناسبت روز ارتش آقای رِئیس جمهور این عبارات را دربخشی از پیام خود گنجانده است که دستاویزی برای شبکه های خارجی و بیگانه در جهت دوقطبی سازی گشته وهمچنین تولید تضاد در سه محور مردم وامنیت، مردم و حکومت یا حکومت و امنیت را باعث شده است. آیا این مدل شعاری و روی لبه های امنیتی صحبت کردن چقدر ضرورت دارد که حاضر است سیگنال های ضدامنیتی و گراهای تضادآفرین را به بدنه جامعه و بخش امنیت نظام بدهد تا بتواند مثلا پیشاپیش از استقلال و مردمی بودن سپاه و ارتش در اتفاقات و انتخابات پیش رو اطمینان حاصل نماید.
هشدارهایی که به بهانه اقتضائات مردم سالاری از طرف رئیس جمهور به سمت جامعه و بخش امنیت نظام صادر شد، موضوعی نیست که بشود نادیده گرفت. اینکه ارتش در مواقع تضاد میان دولت و مردم سمت مردم را باید بگیرد یا اینکه سپاه و ارتش تمام حسن و شان و خوبی شان در این است که وارد سیاست نشده تا حرمت و منزلتشان حفظ گردد عباراتی هستند که خود بوی سیاسی می دهند آنگاه که در زمینه وموقعیت امروزی تحلیل و بررسی شوند.
اگر هدف ایشان با اشاره به یک ارگان نظامی، هدف قرار دادن و ترور شخصیتی کاندیداهای منتسب به آنجاست که این ترفند رقیب هراسی و تخریب پیش از موعد توسط رئیس جمهور اساسا با رسالت بی طرفی مجری انتخابات سازگاری ندارد. خصوصا که مستندی همچون کودتای خزنده توسط شبکه های معلوم الحال بیگانه علیه این نهاد مقدس و شخصیت های تاثیرگذار و انقلابی اش از چندماه پیش ساخته شده بود و این همسویی سهوی چیزی از پیامدهای تخریب نمی کاهد و ای کاش شخصیتی در قامت رئیس جمهور متوجه پیوست های امنیتی و رسانه ای سخنان خود باشند اگربه چشم یک شهروند خوش بین به ماجرا نگاه بکنیم.
