به گزارش خبرنگار فضای مجازی صدای حوزه، حجت الاسلام وحید نجفی در یادداشتی به موضوع روحانیت در تقابل دو قطبی دولت-ملت پرداخته که در ادامه مطالعه می فرمایید.
این روزها زیاد شنیده می‌شود:
«چرا روحانیت هیچ موضعی نمی‌گیرد؟ چه شد آن کفن‌پوشی؟ چرا به درد فقرا و مردم مظلوم نمی‌رسید؟!»
اینجا رسانه است! میدان جنگ نرم! زمینی که گویی تنها یک صدا باید به گوش برسد و هر آنچه بگوییم با هلهله مستکبران به محاق می‌رود! و جز مزدوران و فریب‌خوردگانشان نباید صدایی داشته باشند و اصلاً مهم نیست آنچه گفته می‌شود چه نسبتی با واقعیت‌ها دارد.
تلاشی بی‌پایان برای ایجاد دوراهی بر سر راه روحانیت که بین مردم و دولت باید حتماً یکی را انتخاب کنی! و اصلاً جنگ و نزاع بین دولت و ملت اصل مسلّمی است که تو باید بپذیری!
تلاشی بی‌پایان برای ایجاد شکاف بین مردم و روحانیت و بی‌اعتماد سازی مردم به روحانیت! و تبلیغ بی‌توجهی روحانیت به آنان که خود را وقف خدمتشان کرده‌اند!
و در این راه از هیچ دروغ و بی‌منطقی نیز فروگذار نمی‌شود!
آیا راه‌حل مشکلات کشور دمیدن به نزاع دولت و ملت است و آنان که چنین می‌گویند؛ خیرخواه مردم هستند؟
آیا راه‌حل مشکلات کشور، کفن‌پوشی روحانیت و ایجاد تفرقه و سستی است؟
و اصولاً کجای تاریخ روحانیت این‌گونه عمل کرده و کجای امروز روحانیت بی‌توجه و بی‌تفاوت بوده است؟
این بهشت جهنم شده شما در کدام نقطه طول تاریخ و عرض جغرافیا وجود داشته و دارد که مردمانش ندیده‌اند؟
این تصویری که روحانیت مدام کفن‌پوش مقابل حکومت بوده را چگونه می‌توان به روحانیت شیعه نسبت داد؛ حال‌آنکه روحانیت حتی در مقابل مغول با زبان نرم به صیانت از مردم پرداخت و در مقابل پهلوی نیز تا تابستان ۵۷ مدارا نمود!
این تصویر که روحانیت به درد مردم بی‌توجه است چه نسبتی با واقعیت دارد حال‌آنکه روحانیت یکی از محروم‌ترین اقشار جامعه است و بااین‌حال در سیل و زلزله و کرونا و … پیشتاز خدمت به مردم بوده است.
روحانیت امروز نیز از توصیه و نصیحت دولت مردان ابایی ندارد، اما این تشویق به جنگ با دولت در زمانه‌ای که مردم امام خمینی (قدس سره) و امام خامنه‌ای (حفظه الله) را در رأس حکومت دیده‌اند و عشق آن‌ها به خود را با تمام وجود چشیده‌اند، چه معنایی دارد جز هلهله یزیدیان برای خفه کردن از آنچه باید گفت؟
