به گزارش صدای حوزه، آیت‌الله محمدباقر تحریری، تولیت مدرسه علمیه مروی در درس اخلاق این هفته خود به بررسی دوران سیاسی و اجتماعی زندگی امام سجاد(ع) پرداخت.
وی دوران امام زین العابدین(ع) را یکی از سخت‌ترین دوران‌های ائمه اطهار(ع) معرفی کرد و بیان داشت: در این دوران اسلام اموی به جای اسلام محمدی حاکم شده بود و تمام تلاش خلفا از بین بردن اسلام واقعی بود.
آیت‌الله تحریری، بنی امیه را یکی از خبیث‌ترین و پلیدترین خاندان دانست و تصریح کرد: شخصی همانند معاویه علناً اعلام می‌کرد من باید نام محمد را از اذان حذف کنم.
تولیت مدرسه علمیه مروی، دعا را یکی از راه‌های امام سجاد(ع) برای مبارزه با دشمنان دانست و از صحیفه سجادیه به عنوان زبور آل محمد(ص) یاد کرد.
وی تأکید داشت: صحیفه سجادیه باید به عنوان کتاب درسی در بُعد معارف توحیدی و مباحث اخلاقی در حیطه‌های مختلف مورد استفاده قرار گیرد که متأسفانه اکنون این گونه نیست. حتی مدارس و مراکز حوزوی و دینی نیز به جایگاه ویژه این کتاب آن گونه که باید و شاید توجه ندارند.
تولیت مدرسه علمیه مروی در ادامه سخنان خود، ایمان و عمل صالح را مهم‌ترین سرمایه وجودی انسان برشمرد و گفت: قرآن کریم می‌فرماید «همه در خسرانند، مگر افرادی که ایمان و عمل صالح دارند.» ایمان با محوریت توجه به آخرت، زینت‌های الهی است
آیت‌الله تحریری انجام اعمال واجب و مستحب را از عوامل قرب به خدا دانست و تصریح کرد: همواره توجه به هدف و مبدأ محرک انسان برای انجام کار است. محرک عمل صالح نیز توجه داشتن به هدف که همان قرب الهی و مبدأ که خود ذات مقدس الهی است، می‌باشد.
وی ادامه داد: خوب شدن انسان تنها به درک خوبی نیست، بلکه باید گرایشات و میل به خوبی نیز در او شکل بگیرد. یعنی کشش همراه تفکر باید حاصل شود و باور داشته باشیم آنچه خدا قرار داده بهتر است.
استاد اخلاق حوزه علمیه تهران، یکی از راه روانی برای حرکت در مسیر اصلاح را تلقین مثبت بیان کرد و گفت: همان گونه که تلقین مثبت أثر مثبتی دارد، تلقین منفی نیز دارای آثار منفی است.
آیت‌الله تحریری با تأکید بر این‌که هر کاری باید برای رضای خدا باشد، خاطرنشان ساخت: انسان مؤمن نباید به کوچکی کاری که انجام می‌دهد نگاه کند، بلکه باید به بزرگی فردی که کار را برای او انجام می‌دهد، نظر داشته باشد.
وی افزود: بدون شک اگر کاری برای رضای خدا باشد، دیده می‌شود، هر چند کوچک باشد.
تولیت مدرسه علمیه مروی در پایان سخنان خود، خدا ترسی را مهم‌ترین عامل نجات انسان از عذاب الهی دانست و عنوان کرد: منظور از خدا ترسی این است که انسان بداند اگر مسیر حق را نرود به ناکامی و گمراهی می‌رسد، وگرنه ذات اقدس الهی که ترس ندارد.
