به گزارش خبرنگار صدای حوزه، به نقل از روزنامه جمهوری اسلامی، رئیس جمهور در دیدار با جمعی از فعالان سیاسی گفته: اگر آمریکا صداقت نشان دهد در زمان کوتاهی به نتیجه خواهیم رسید. همین روزنامه در تیتر نخست خود در اول اردیبهشت ۱۴۰۰، از ریزش قیمت ارز و سکه همزمان با پیشرفت مذاکرات وین خبر داده است.
این در حالی است که سخنگوی وزارت خارجه آمریکا می گوید: ما تحریم های امریکا را لغو نخواهیم کرد مگر اینکه اطمینان داشته باشیم که ایران به طور کامل به توافق هسته ای بازگشته است. ما امتیاز و یا طرح های یکجانبه ای به ایران نخواهیم داد و هدف ما این است که برنامه هسته ای آنها تحت محکم ترین سیستم راستی آزمایی قرار گیرد. نکات بسیاری در این رابطه می توان گفت و تحلیل های مختلف و سوالات زیادی متوجه این ماجراست.
اما در ویترین سوالات این مساله موجود و مطرح است که چطور جناب رئیس جمهور از معلق بودن نتایج خوب مذاکرات به صداقت آمریکا سخن گفته و ملت را در عطش و تعلیق قرار داده در حالیکه طی هشت سال گذشته هیچ آبی از سوی آمریکا برای ما گرم نشده است؟ چگونه ممکن است وزارت خارجه آمریکا با گستاخی تمام اعلام می کند که ما ایران را مورد راستی آزمایی قرار می دهیم و ایران باید به توافق برگردد والا هیچ تحریمی را لغو نخواهیم کرد، ولی رئیس جمهور امیدوار است که آمریکا به توافق برگردد و تحریم ها را همراه با رعایت پروتکل ها و خط قرمزهایی چون راستی آزمایی از جانب ایران لغو کند؟
اخبار و روایت هایی که از نتایج مذاکرات به گوش می رسد، حاکی از لغو گام به گام و یا موقت تحریم هاست که شائبه سیاسی بودن و گروکشی برای اهداف خاص انتخاباتی را تشدید می کند. رئیس جمهور اعلام کرده که امروز قدرتمندتر از قبل مذاکره می کنیم و لابد یادشان رفته که اگر مصوبه مجلس برای لغو راهبردی تعهدات برجامی در اسفند پارسال نبود، یا مصوبه جسورانه هسته ای مبنی بر غنی سازی ۶۰درصدی اورانیوم وجود نداشت، چه چیزی قرار بود که به عنوان قدرت چانه زنی در مذاکرات وین، دست تیم ایرانی را بگیرد؟
نکته اینجاست که وقتی دولت به بهبود معیشت جامعه نگاه حداقلی دارد و بعد هشت سال افتخار می کند که اجازه نداد کشور به مرحله قحطی برسد، انتظار یک مذاکرات عزتمندانه با دستاورد حداکثری و رعایت کامل خطوط قرمز خیالی بیش نخواهد بود. اما چیزی که چنین باگ های فاجعه ای از جانب دولت را در نگاه عموم جامعه تقلیل می دهد، پوشش رسانه ای و مطبوعاتی همچون جمهوری اسلامی است که هنوز بعد هشت سال از تئوری شرطی سازی بازار به مذاکرات استفاده می کند تا برگ برنده ای مصنوعی و عطشی کاذب و حباب گونه در ذهنیت اجتماعی ایجاد نماید. ولی ما یادمان نمی رود که شما گفتید امضای کری تضمین است و در عجبیم که از سر ساده لوحی، دوباره به صداقت آمریکا دلخوش می کنید یا ملت ایران را کم حافظه تصور کرده اید؟
