راه بازکن های خیرهسر و سازمانهای فرهنگی بیثمر!
پاسخ مرکز خدمات به برخی سوالات درباره بیمه تکمیلی بعد از پایان مهلت ثبت نام!
دو ویژگی اساسی روحانیت موفق / تمجید از برپایی درسهای اخلاق در مساجد قم
آیا روحانیت توانسته با تحولات جامعه همگام شود؟
آیا سرمایه اجتماعی روحانیت رو به افول است؟
لزوم اتخاذ رویکرد کیفی در گزارش های تبلیغی / کار خودجوش شما در صدای حوزه بسیار باارزش است!
پاسخگویی به روش مرکز خدمات!
شروع فعالیت های فرهنگی با دختران اغتشاشگر/ یک سال در مسجد ممنوعالمنبر شدم
موسیقی عرفانی یا عرفان موسیقی؛ مسأله اینست!
پاسخ انجمن اساتید انقلابی سطوح عالی حوزه علمیه قم به بیانیه تسلیم جبهه اصلاحات
نقدی بر نقد بی پرده خانم اسماعیل زاده به صحبت های استاد پناهیان در باب امر به معروف و نهی از منکر
طلبه خبرنگاری که شیفته آموختن بود / روزت مبارک محمد جان!
عدالت آموزشی و چالشهای ساختاری در حوزه علمیه از منظر استاد وکیلی
آیا انبیای الهی مشاهده این همه رنج و مصیبت مردم مظلوم غزه را تحمل می کردند؟
یکی از پررنگترین واژههایی که این روزها در ادبیات دولتمردان تکرار میشود، «وفاق» است. اما پرسش جدی این است که وفاق به چه معناست و در عمل چگونه اجرا میشود؟ آیا وفاق یعنی کنار گذاشتن اصول و ارزشهای مشترک جامعه، یا تقویت وحدت حول آنها؟
تحلیل های مغایر این ممکن است ناشی از فریب شناختی از طرف دشمنان باشد تا ایران با تصور یک جنگ چند ماهه یا چند ساله، عکس العمل خود به حمله را کنترل و مدیریت شده پیش ببرد و با تمام توان پاسخ شدید ندهد و انرژی خود را ذخیره نگه دارد.
گویا مراکز رسمی حوزه علمیه همچنان در فضای رسانه ای دهه شصت جا مانده اند و دقت ندارند که هم اکنون در عصر شبکه های اجتماعی و قدرت گرفتن افکار عمومی زندگی می کنیم و بی خبر گذاشتن مخاطب منجر به رفع یا دفع شبهات و سوالات نخواهد شد
ما باید با الگوگیری از سیره نبوی در مسیر هدایت و ارشاد مردم گام برداریم. این همان رسالت بزرگی است که بر عهده روحانیت نهاده شده است.
بر خلاف تهران، پیونگیانگ از تأخیر در تسلیحاتیکردن برنامه خود اجتناب کرد؛ پیوسته به سمت دستیابی به بمب پیش رفت، با مشارکتهای مقطعی اراده آمریکا را در خصوص توافقهای احتمالی آزمود، مرتب به مانور و وقتکشی متوسل شد و فشارهای دیپلماتیک و اقتصادی شدید را تاب آورد. وقتی دیپلماسی شکست خورد، کره شمالی با سرعت برنامهاش را پیش برد تا رژیم کیم بتواند هرگونه تعامل آتی را از موضعی قویتر دنبال کند.
بهراستی، در طول تاریخ چند هزار ساله ایران، امام خمینی رضوانالله تعالی علیه، این حق بزرگ را بر گردن نسل معاصر و نسلهای آینده دارد که با حرکت عظیم و فریاد بیدارگر خویش، انسانهایی را پرورش داد که امروز، با گذشت چند دهه از رحلت آن مرد الهی، هنوز پژواک فریادش در گوش جان ما طنینانداز است و در فضای جامعه زنده و جاری است.
گویا در حال تغییر مرجعیت دین در تعیین حلال و حرام ها به سمت مرجعیت افکار عمومی هم هستیم، اومانیسم با کمک لیبرالیسم و سکولاریسم در حال شتاب گیریست...
خانوادهها گاه در انتقال درست ارزشها کوتاهی کردهاند، نظام آموزشی نتوانسته خود را با نیازهای جدید تطبیق دهد و بخشی از روحانیت نیز از درک تحولات اجتماعی بازمانده است.
مردم بیش از آنکه در مواجهه و زیست با روحانیت، آنان را بشناسند، از طریق رسانه و نقلقولها میشناسند و این فاصله باعث شده است که دیگران بهتر بتوانند تصویر خود را از روحانیت که واقعی نیست، به ذهن بهویژه جوانان منتقل کنند و این به نحو تصاعدی باعث شود که اقبال و انگیزه برای مراجعه به روحانیت کمتر شود.
لذت، دیگر در داشتن خود عروسک نیست، بلکه در فرایند بازکردن جعبه و هیجان کشف یک مدل نایاب است.
امروز رویکرد ما در تبلیغ خروجی محور است و مهم اینست که حضور یک مبلغ باعث شده در این مدرسه چه اتفاقاتی افتاده است، چقدر آسیب های اجتماعی کمتر شده است، چقدر بچه ها اهل نماز شده اند، چقدر توانسته شبکه سازی کند، چقدر توانسته ارتباط بین مسجد و مدرسه و خانواده برقرار کند؟ در واقع گزارش های کمی مبنی بر اینکه مثلا چند بار نماز جماعت خوانده ای یا چند بار مشاوره داده ای و ... نمی تواند گزارش درستی باشد.
پدر ایرانی سیدعلی که از همرزمان حاج احمد متوسلیان و شهید همت در جنوب لبنان نیز بوده است، در عملیات مرصاد به شهادت رسیده و مادر و همسر و فرزند و بسیاری دیگر از بستگانش نیز در جنوب لبنان، ضاحیه جنوبی و سوریه به شهادت رسیده اند
این رویه از جانب مرکز خدمات مسبوق به سابقه نیز می باشد به طوری که به یاد نداریم روابط عمومی این مرکز یک بار در مقابل نقدها خودش را در معرض پاسخگویی قرار داده و به نقدها پاسخ بدهد؛ در واقع هر آنچه بوده از باب اطلاع رسانی یکطرفه یا نشست هایی بی چالش بوده است نه پاسخگوییی به انتقادات!