راه بازکن های خیرهسر و سازمانهای فرهنگی بیثمر!
پاسخ مرکز خدمات به برخی سوالات درباره بیمه تکمیلی بعد از پایان مهلت ثبت نام!
دو ویژگی اساسی روحانیت موفق / تمجید از برپایی درسهای اخلاق در مساجد قم
آیا روحانیت توانسته با تحولات جامعه همگام شود؟
آیا سرمایه اجتماعی روحانیت رو به افول است؟
لزوم اتخاذ رویکرد کیفی در گزارش های تبلیغی / کار خودجوش شما در صدای حوزه بسیار باارزش است!
پاسخگویی به روش مرکز خدمات!
شروع فعالیت های فرهنگی با دختران اغتشاشگر/ یک سال در مسجد ممنوعالمنبر شدم
موسیقی عرفانی یا عرفان موسیقی؛ مسأله اینست!
پاسخ انجمن اساتید انقلابی سطوح عالی حوزه علمیه قم به بیانیه تسلیم جبهه اصلاحات
نقدی بر نقد بی پرده خانم اسماعیل زاده به صحبت های استاد پناهیان در باب امر به معروف و نهی از منکر
طلبه خبرنگاری که شیفته آموختن بود / روزت مبارک محمد جان!
عدالت آموزشی و چالشهای ساختاری در حوزه علمیه از منظر استاد وکیلی
آیا انبیای الهی مشاهده این همه رنج و مصیبت مردم مظلوم غزه را تحمل می کردند؟
یکی از پررنگترین واژههایی که این روزها در ادبیات دولتمردان تکرار میشود، «وفاق» است. اما پرسش جدی این است که وفاق به چه معناست و در عمل چگونه اجرا میشود؟ آیا وفاق یعنی کنار گذاشتن اصول و ارزشهای مشترک جامعه، یا تقویت وحدت حول آنها؟
امروز پس از سی سال، به همت شورای عالی و مرکز مدیریت، «حوزه» از هرروز دیگری به دانشگاه شبیهتر شده است و بجای حفظ سنن حوزوی و تعامل با دانشگاه، دچار اتحاد حوزه با برنامه دانشگاه شدیم
اخیرا یکی از اساتید فاضل حوزه و دانشگاه نسبت به ادعای یک طلبه در رسانه مبنی بر تاثیر اجنّه در ایجاد برخی بیماری های روانی واکنش نشان داده است و از آن با عنوان «شغل جدید: از جن گیری تا جن درمانی» تعبیر نموده است.
حجت الاسلام سیدحسن روحبخش طی یادداشتی به نقد و تحلیل سخنان آقای تبریزیان پیرامون استناد روایات به معصومین علیهم الاسلام پرداخته است.
جناب استاد ملکیان اخیرا پرسشی را مطرح کردهاند که «چرا به آیندۀ ایران امیدوارم؟» ایشان بهانۀ امیدواری به آینده ایران را در این میدانند که نسل جوان ما غرب، فلسفه غرب، علوم غربی،هنر غربی و فنون غربی را شناخته است به گونهای برتر و بالاتر از دیگر کشورهای اسلامی و حتی بیشتر از اندازۀ خودِ غربیان. اینکه مثل ایشان به مقوله «امید» میپردازند واقعا جای امیدواری است، ولی آنجا که میبینید همین امید، زمینه را برای انحطاط و پسرفت میگشاید مایۀ ناامیدی و حسرت است. از این رو، باید نکاتی را متذکر شد.
سناریو این فیلم اگرچه به لحاظ دراماتیک بودن و خط تعلیق، دارای کشش بالا و جذابیت ویژهای است اما سوال اینجاست که چه انگارهای را در متن و فرامتن خود به ذهن مخاطب متبادر میکند؟ گره زایی و گره زدایی جذاب و پرکشش، هنر فیلمنامه و کارگردان است اما به چه قیمتی؟ آیا جز این است که تقابل دین و زندگی را به تصویر کشیده است و شریعت را مانع یا دست کم مقابل حیات مطرح کرده است؟
ماجرای فوت (مشکوک) مهسا امینی دختر کرد و سنی سقزی و فتنههای پس از آن نیز بی شباهت به ماجرای پیراهن عثمان نیست (که اگر نبود بصیرت و استقامت تودههای میلیونی مردم انقلابی پای کار، معلوم نبود قبیله گرایان قدرت طلب چه بلایی بر سر این کشور میآوردند و چه سرنوشت شومی در انتظار انقلاب و ایران اسلامی بود!).
دخترک زیبای مسلمان، چون پنجه آفتاب خود را «غول چراغ جادو» می داند. ازبس، خود را در آینهی کثیف رسانه تماشا کرده است از خود میترسد و گمان میکند،هویت او همان است که رسانه نشان میدهد!
مدتی است برخی مبلغان و واعظان مشهور و محترم کشور، در دفاع و توجیه مشکلات موجود کشور، اوضاع حاکم بر حکومت امام علی – علیه السلام – را مطرح و وضعیت موجود را با حکومت مولا – علیه السلام – مقایسه می کنند! و آخرین آن، حرکتی بود که یکی از سخنرانان در چهارم مردادماه امسال (1402) انجام داد.
این روزها تحلیلهای گوناگونی از وضعیت اسفبار منافقین شنیده و یا دیدهاید. البته نه از سوی خودباختگان و وطنفروشان که انگار نه انگار خبری هست!
حجت الاسلام حمید برزگار؛ مدیر مسئول پایگاه خبری تحلیلی صدای حوزه طی یادداشتی به بررسی جنجال خبری اخیر پیرامون موقوفه امینی و عروس حجت الاسلام خاموشی پرداخته است
به نظر می رسد نه تنها در مورد عفاف و حجاب نباید با دید محدود و کوتاهمدت نگریست، بلکه بایستی به مثابه «تمدن اسلامی» به عنوان فرصت عالی بدان نظر داشته و این مسأله را مثل مسئله پیشگامی علمی در برخی عرصهها، جزء افتخارات مملکت و حکومت اسلامی به جهان ارائه داد.
یکی از ویژگی های رسانه ای بودن شور اشتراک گذاری است؛ به عبارتی مردمان عصر ما تب اشتراک زندگی شان را دارند؛ از ضروریات صفحه(پیج) باز کردن در شبکه های مختلفی همچون اینستا، توئیتر و... نیز کانال و گروه این است که محتوا و مطلبی را با دیگران به اشتراک بگذاریم.