به گزارش صدای حوزه راهپیمایی 22 بهمن امسال به علت کرونا، در اکثر شهرها به صورت موتوری و خودرویی برگزار شد و متأسفانه اقدام ناپسند برخی موتورسواران اصفهانی در سر دادن شعار “مرگ بر روحانی” به جای شعار “مرگ بر آمریکا – مرگ بر اسرائیل” اصل راهیپمایی را به حاشیه برد. رفتارهای این‌چنینی از هیچ گروه و فردی نه قابل قبول است و نه مورد تایید که لازم است از بروز مجدد این اقدامات جلوگیری شود.
اما در روزهای گذشته این اقدام از سوی حامیان دولت، “سازمان یافته” و “هماهنگ شده” قلمداد شد و برخی از اصولگرایان نیز از تعبیر “خودسر” برای این موتورسواران استفاده کردند.
دیدگاه سیاسی به اعتراضات مردمی
ماهیت حرکت‌های اعتراضی در کشور ، از سوی بعضی سیاست‌مداران از سه حالت خارج نیست:
- خودسر و تندرو
- وابسته به نهاد یا سازمان
- عامل خارجی
بدون اینکه صدای معترض شنیده شود و بدون اینکه علت وقوع اعتراض‌ها بررسی شود، همیشه حق با مسئول دولت متبوع حزبشان است؛ جای مدعی و متهم عوض می‌شود و پاسخگویان طلبکار می شوند!
پیگیری سریع قوه قضائیه
علاوه بر رسانه‌های اصلاح طلب که یکپارچه فریاد وا جمهورا سر دادند و از خطرات خلیفه کشی سخن راندند، معاون اول دولت در یک اقدام واکنش سریع، به دستگاه قضا نامه نوشت و خواستار برخورد با موتورسواران شد. دادستانی اصفهان نیز در مصاحبه ای از برخورد با این جوانان خبر داد؛ این در حالی است که بعد از 8 سال مدیریت دولت تدبیر و امید، جا دارد دادستانی استان‌ها به عنوان مدعی العموم به دادِ مردم مستضعف و فقیر که هر روز بخاطر سیاست‌های غلط اقتصادی، فقیر و ناتوان‌تر شده‌اند برسد.
آزادی بیان و سابقه کارگزاران
آزادی نقد و منتقد سال‌هاست جزو شعارهای اصلی اصلاح طلبان است؛ اما بازخوانی سابقه این جریان نشان می‌دهد شعار آزادی بیان در برابر نقد، تبدیل به برخوردهای سلبی و همراه با توقیف و تذکر و شکایت و توهین می‌شود.
در دوران شعارهای سازمانی چون “مرگ بر مخالف هاشمی”، “مخالف هاشمی دشمن پیغمبر است” به اذعان بسیاری از روزنامه‌نگاران هیچ روزنامه منتقدی جرات نوشتن بر علیه دولت سازندگی را نداشت. سید هادی خامنه‌ای در مصاحبه با آسمان می گوید: «روزنامه جهان اسلام از این دست روزنامه‌ها بود که در نهایت ادب و با کمال احترام نقدهای علمی و محکمی را به دولت هاشمی وارد می کرد. این نقدها برای شخص هاشمی و هیئت دولت به هیچ وجه خوشایند نبود و در نهایت، دستور توقیف روزنامه را صادر کردند و حتی بعد از شکایت مسئولین این روزنامه به مراجع قضایی و صادر شدن حکم دادگاه مبنی بر عدم توقیف روزنامه باز هم با کارشکنی هایی که وزارت ارشاد آن زمان انجام داد، تا آخرین روز دولت هاشمی این روزنامه منتشر نشد و نکته جالب تر آنجا بود که به علت فضای سنگین سیاسی حاکم در آن زمان هیچ روزنامه ای حتی حاضر به درج خبر توقیف جهان اسلام و بررسی علل آن نشد!»
90 نفر از نزدیکان دولت در سال 69، در نامه‌ای به سیاست‌های اقتصادی رئیس جمهور اعتراض میکنند در اقدامی تعجب برانگیز دولت هاشمی در شکایتی امضا کنندگان نامه را روانه زندان می کند. عزت سحابی در این‌باره می‌گوید: : «بعداز دستگیری‌ها، در کمیسیون برنامه و بودجه‌ی مجلس، چند تن از نمایندگانی که مرا می‌شناختند، به آقای هاشمی اعتراض کردند که چرا عزت‌الله سحابی را گرفتید؟ آقای هاشمی پاسخ داده بود: رویش زیاد شده بود، می‌خواستیم رویش را کم کنیم.»
آزادی بیان در دوران اصلاحات
دولت سازندگی تنها دولت ضد آزادی و زود رنج در مقابل نقد و اعتراض نبود، چرا که برخی از همین افراد با چهره‌ای دیگر در دولت اصلاحات روی کار آمدند؛ هرچند شعار آزادی بیان هیچگاه از تریبون‌های دولت اصلاحات حذف نشد اما در عمل کاملا یک دولت ضد آزادی بود. شواهد فراوانی وجود دارد که نشان می دهد در هشت سال دولت اصلاحات چه بر سر آزادی بیان آوردند معروف ترین مواجهه ها برخورد محمدخاتمی با دانشجویان منتقد در 16آذر 83 آخرین سال ریاست جمهوری اش بود.
وقتی در 16 آذر 83، سید محمد خاتمی برای آخرین بار به عنوان ریاست جمهوری برای بزرگداشت آن روز به دانشکده فنی دانشگاه تهران رفت، در بین آن جمعیت دانشجویی، منتقدان صریح و تندی وجود داشتند که او را مورد نقادی قرار دادند. اما آنچه نصیب منتقدان شد تهدید و اخراج و توصیه به آدم بودن بود: «این خلاف دموکراسی است این چه وضعی است که ایجاد کرده‌اید، مگر شما چند نفر هستید که هو می‌کنید؟، کاری نکنید که بگویم بیرونتان کنند، آدم باشید، گوش بدهید و تحمل کنید.»
عموما دولت های برآمده از جریان کارگزاران و اصلاح طلب، هرچند مدعای آزادی دارند اما عملا رفتار این جریانات خلاف شعار آزادی بیان است.
موج‌سواری دولت از یک اقدام غیربرنامه‌ریزی شده
موج سازی‌های کذایی اصلاح‌طلبان و حامیان دولت بر سر شعارهای اعتراضی مردم در حاشیه راهپیمایی 22 بهمن که نشان از گله‌مندی نسبت به وضعیت اقتصادی کشور بود، حربه دولت و حامیان آن برای فرار به جلو برای رهایی از بار سنگین انتقادات است.
در آخر یادآوری نکته مجری برنامه تلویزیونی جهان‌آرا خالی از لطف نیست: کار موتورسوران یسیار زشت بود هم از این جهت که توهین به یک انسان زشت است، چه رئیس جمهور و چه دیگر افراد؛ هم از این جهت که کسانی که الان باید سرشان پائین باشد و در مقابل دادگاه افکار عمومی پاسخگوی وضع موجود باشند درجایگاه طلبکار قرار داده شدند.
