به گزارش خبرنگار صدای حوزه، بعد از سومی هادی چوپان در مسابقات مستر المپیا، مصاحبه ای با وی انجام گرفت که مصاحبه کننده از او سوال میکند که آیا به تابعیت گرفتن از کشورهای خارجی فکر میکند یا خیر؟ او در جواب میگوید که ایران همه زندگی اوست و او به ایران تعلق دارد و بخاطر حمایت شدن، وطنش و وطن دوستی اش را رها نمیکند. در همین راستا مصاحبه ای از طرف پایگاه خبری تحلیلی صدای حوزه با حجت الاسلام والمسلمین رضا محمدی، کارشناس اخلاق، عقاید و تربیت، در رابطه با حب وطن و وطن دوستی انجام گرفت تا مشخص شود که آیا این وطن دوستی چه جایگاهی در ادبیات و منظومه معارف دینی دارد؟
متن مصاحبه را در ادامه مطالعه می نمایید:
صدای حوزه: از آقای هادی چوپان سوال کردند که اگر در هرکدام از کشورهای دیگری بودی -اروپایی و امریکایی- حمایت های مناسب و خوبی از تو خواهد شد، چرا تابعیت آنها را درخواست نمیکنی؟ جواب گفت همه چیز من وطنم است؛ با توجه به روایت های حب وطن و دعای امام سجاد در صحیفه سجادیه و همچنین روایت های مختلف در باب مرزبانی و حراست از مرزها، آیا اصلا وطن دوستی معنایی دارد یا نوعی شرک می باشد؟
اولا اینکه وطن را باید معنا کرد، که وطن در یک تقسیم بندی، دونوع است: ۱- وطن ایمانی ۲- وطن زمینی و خاکی که اتفاقا این دو با همدیگر ارتباط نیز دارند. مثلا ایران که وطن ماست، وطن ایمانی ما نیز حساب میشود. ولی به هر حال باید این دو وطن از همدیگر تفکیک بشوند.
وطن دوستی از مصادیق بزرگواری و کرامت نفس
دوم اینکه انسان از وطن خودش دفاع بکند، اینکه انسان نسبت به وطن خودش تعصب داشته باشد، عرق وطن دوستی داشته باشد، هم حرف عقل هستش و هم همه عقلای عالم اینکار را انجام میدهند و هم روایاتی در این زمینه مطرح شده است. از جمله روایتی از حضرت امیرالمومنین علیه السلام که ایشان می فرمایند: عُمِّرَت البُلدانُ بِحُبِّ اَلاَوْطان (۱) وطن ها و سرزمین ها با وطن دوستی آباد می شود، اگر همه وطن را دوست داشته باشند، سبب می شود که شهرها و سرزمین ها آباد شوند.
در فرمایش دیگری میفرماید: مِن کَرَمِ المَرءِ بُکاؤهُ على ما مَضى مِن زَمانِهِ ، و حَنینُهُ إلى أوطانِهِ ، و حِفظُهُ قَدیمَ إخوانِهِ (۲) از بزرگوارى و کرامت انسان، گریستن او بر زمان سپرى شده اش (عمر صرف شده اش) و علاقه او به میهنش و نگهداشتن دوستان دیرینه اش است. یعنی حتی علاقه به وطن از مصادیق بزرگواری و کرامت نفس می باشد.
در این زمینه روایت دیگری نیز داریم که حب الوطن من الایمان (گرچه سندش دقیق مشخص نشده است ولی) در سفینه البحار جلد۸ صفححه ۵۲۵ این روایت نقل شده است، که دوستیِ وطن از ایمان بوده یعنی هرچه ایمان بیشتر باشد محبت او نسبت به وطنش بیشتر می شود.
در روایتی از پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله نقل شده است که می فرمایند: إنَّ اللّه َ یُبغِضُ رجُلاً یُدخَلُ عَلَیهِ فی بَیتِهِ و لایُقاتِلُ (۳) یعنی خداوند دشمن مى دارد مردى را که در خانه اش بر او حمله کنند و او نجنگد و دفاع از وطنش نکند. شبیه این روایت را هم از حضرت امیرالمومنین داریم که می فرمایند: ما غُزِیَ قَومٌ قَطُّ فی عُقرِ دارِهِم اِلّا ذَلّوا (۴) آن کسانی که در خانه نشستند تا به آنها حمله بشود دچار ذلّت و شکست شدند.
وطن دوستی هم از ایمان است و هم روایات ما به آن اشاره می کنند و هم عقلانیت آن را میگوید و هم همه عقلای عالم نسبت به وطن خودشان تعصب و حساسیت دارند. این وطن همان وطن سرزمینی و خاکی است.
نوع دیگری از وطن نیز وجود دارد که میتوان اینطور گفت که انسان واقعا به این عالم تعلق ندارد، و انسان مرغ باغ ملکوت است که همان لقاء الله و همان مقام عنداللهی است که میتوان گفت: وطن اصلی انسان این وطن است.
صدای حوزه: در مورد آقای هادی چوپان، بهترین واکنشی که ما بعنوان رسانه ی حوزوی میتوانیم نسبت به این اتفاق داشته باشیم به نظر شما چیست؟
باید چند جمله به ایشان گفت:
- تو مردانگی کرده ای
- طبق روایت های ما، این حرکت و سخن تو، نشانه ای از کرامت و بزرگواری تو است (امیرالمومنین تو را بعنوان بزرگوار معرفی کرده است)
- کار شما از چند جهت مورد تشویق و تحسین میباشد: اول بعنوان ایرانی، دوم بعنوان مسلمان و سوم بعنوان یک شیعه. هریک از اینها سبب می شود که کار تو عظمت و حسن بیشتری پیدا بکند.
- این کار نیز به نوعی راه دین و دیانت بوده و خیال نکند که صرف ناسیونالیست غربی (که ما آنرا قبول نداریم و آن را شرک می دانیم) است، بلکه حتی نشانه ای از معنویت و سلامت نفس و کرامت می باشد.
پی نوشت:
(۱) میزان الحکمه، (برگرفته از: بحارالانوار، ج ۷۸، ص ۴۵؛ تحف العقول، ص ۱۴۷)
(۲) بحار الأنوار : ۷۴/۲۶۴/۳
(۳) عیون أخبارالرّضا علیه السلام ، ج ۲ ، ص ۲۸ .
(۴) خطبه ۲۷ نهج البلاغه
