ساختار حیران، طلاب سرگردان

چرا شاهد یک حرکت فعال و واکنش حساب شده در ساحت تصمیم گیری و به تبع در بدنه حوزه نیستیم؟ چرا اینهمه تکثر و پلورالیسم درعرصه عمل حوزویان را تجربه می کنیم؟ دلیل این کثرت و پلورالیزم در عرصه کنشگری آیا به فقدان یک عقل منفصل فعال برای مدیریت و مهارهرمنوتیک در ساحت تصمیم سازی بر می گردد؟