موسیقی عرفانی یا عرفان موسیقی؛ مسأله اینست!
پاسخ انجمن اساتید انقلابی سطوح عالی حوزه علمیه قم به بیانیه تسلیم جبهه اصلاحات
نقدی بر نقد بی پرده خانم اسماعیل زاده به صحبت های استاد پناهیان در باب امر به معروف و نهی از منکر
طلبه خبرنگاری که شیفته آموختن بود / روزت مبارک محمد جان!
عدالت آموزشی و چالشهای ساختاری در حوزه علمیه از منظر استاد وکیلی
آیا انبیای الهی مشاهده این همه رنج و مصیبت مردم مظلوم غزه را تحمل می کردند؟
کانونهای عظیم تبلیغی؛ مأموریتهای سهگانه و واقعیت امروز
خطر جایگزینی اجتماعی در کمین روحانیت
حوزه علمیه و تابلوی ایست پستمدرنیسم
جامعه از کارِ حوزه بیخبر است
تجلیل مدیران حوزههای علمیه کشور از حماسهآفرینی ملت ایران و تاکید بر حمایت تام از نظام و رهبری
گردهمایی خانوادگی برگزیدگان گروههای تبلیغی استان آذربایجان شرقی
تصمیم های خردی که به وقتش اتخاذ نشده اند!
روحانیت در خط مقدم خدمت/ روحانی و مداح رامشیری نماد خدمت شدند
در چنین بزنگاه اندیشهساز و تاریخساز، سکوت مجمع محققین و مدرسین نهتنها پرسشبرانگیز، بلکه رسواگر نیز هست. این سکوت، سکوتی از سر تعقل یا درنگ نیست؛ بلکه سکوتی ناشی از فقدان افق و ناتوانی گفتمانی است. مجمعی که روزگاری داعیهدار عقلانیت انتقادی در حوزه بود، اکنون حتی توان موضعگیری دربارهی افقهای بلند و تمدنی آیندهی جمهوری اسلامی را ندارد. این نشانهی چیست؟
حوزهی قم، وارث سرمایهی سترگ علمی شیعه است. این ذخیرهی در نوع خود بینظیر، محصول اندیشهورزی و پژوهشگریِ هزاران عالِم دینی در دانشهایی همچون فقه و کلام و فلسفه و تفسیر و حدیث، در طول هزار سال است.
آقای منتظری به عنوان یک روحانی و کسی که قرار بود، ولی فقیه آینده نظام اسلامی شود، آنچنان علیه نظام اسلامی و جنگ بالاخص شهدا صحبت کرد و به انتقاد پرداخت که امام نسبت به این سخنان برآشفت و آن جمله معروف منشور روحانیت را نوشت: « ما یک لحظه از این جنگ نادم و پشیمان نیستیم.»
معمار کبیر انقلاب در شرایطی از پیوستگی دین و سیاست سخن گفت و کلام مرحوم سیدحسن مدرس (دیانت ما عین سیاست ما و سیاست ما عین دیانت ماست) را فریاد زد که فضای فکری حوزهها در رخوت و انفعال شدید بود و از هر گونه دخالت در مسایل اجتماعی و سیاسی پرهیز میکرد و وظیفه و رسالت خود را تنها در مباشرت اعمال عبادی فردی یا مناسک دینی محدود اجتماعی میدانست.
ایادی شیطان در تنگناها و سختیها به سراغ مردم میروند که بگویند روحانیت مسبب مشکلات و نارسایی هاست. آنهم کدام روحانی؛ روحانی بیدرد و بیمسؤولیت نه، بلکه روحانیتی که در همهی حوادث جلوتر از دیگران در معرض خطر بوده است. من با یقین شهادت میدهم که اگر افرادی غیر از روحانیت جلودار حرکت انقلاب و تصمیمات بودند، امروز جز ننگ و ذلت و عار در برابر آمریکا و جهانخواران و جز عدول از همهی معتقدات اسلامی و انقلابی چیزی برایمان نمانده بود.
هنوز مراجع بزرگوار طرفدار اسلام ناب محمدی منشوری برای «فقه سیاسی» که مؤید مردم سالاری دینی باشد ارائه نکردهاند و این مطالبه زمین مانده امام است.
استاد فلسفه و عرفان با اشاره به نقش کلیدی روحانيت متعهد و مبارز در حفظ انقلاب و دستاوردهای آن، گفت: اگر روحانيت از صحنه انقلاب كنار رود، حتماً و حتماً بوروكراتها و تكنوكراتها انقلاب را خواهند بلعيد، همچنانكه بقيه انقلابهای جهان توسط دو قشر اداری مآبها و يا صنعتگراها بلعيده شد و از مسير خود باز ايستاد.
استاد درس خارج حوزه علمیه گفت: امام خمینی با مشهور مخالفت کردند، ایشان معتقد هستند نه تنها ولی فقیه، بلکه مجتهد هم باید از عنصر آگاهی مسائل زمان و مکان را برخوردار بوده و به موضوعات مختلف تسلط داشته باشد.
من به طلاب عزیز هشدار می دهم که علاوه بر اینکه باید مواظب القائات روحانی نماها و مقدس مآبها باشند، از تجربه تلخ روی کار آمدن انقلابی نماها و به ظاهر عقلای قوم که هرگز با اصول و اهداف روحانیت آشتی نکرده اند عبرت بگیرند که مبادا گذشته تفکر و خیانت آنان فراموش و دلسوزیهای بی مورد و ساده اندیشیها سبب مراجعت آنان به پستهای کلیدی و سرنوشت ساز نظام شود.
امام خمینی قدس سره در منشور روحانیت خط مشی و مسیر روشن حوزه علمیه و روحانیت متعهد و انقلابی را تبیین و ترسیم میکنند و نسبت به خطراتی که حوزه علمیه را تهدید میکند، هشدارهای جدی میدهند.