آیا روحانیت توانسته با تحولات جامعه همگام شود؟
آیا سرمایه اجتماعی روحانیت رو به افول است؟
لزوم اتخاذ رویکرد کیفی در گزارش های تبلیغی / کار خودجوش شما در صدای حوزه بسیار باارزش است!
پاسخگویی به روش مرکز خدمات!
شروع فعالیت های فرهنگی با دختران اغتشاشگر/ یک سال در مسجد ممنوعالمنبر شدم
موسیقی عرفانی یا عرفان موسیقی؛ مسأله اینست!
پاسخ انجمن اساتید انقلابی سطوح عالی حوزه علمیه قم به بیانیه تسلیم جبهه اصلاحات
نقدی بر نقد بی پرده خانم اسماعیل زاده به صحبت های استاد پناهیان در باب امر به معروف و نهی از منکر
طلبه خبرنگاری که شیفته آموختن بود / روزت مبارک محمد جان!
عدالت آموزشی و چالشهای ساختاری در حوزه علمیه از منظر استاد وکیلی
آیا انبیای الهی مشاهده این همه رنج و مصیبت مردم مظلوم غزه را تحمل می کردند؟
کانونهای عظیم تبلیغی؛ مأموریتهای سهگانه و واقعیت امروز
خطر جایگزینی اجتماعی در کمین روحانیت
حوزه علمیه و تابلوی ایست پستمدرنیسم
سریال قورباغه را میتوان به لحاظ بسیاری از شاخصهای هنری و تکنیکی اثری فراتر از سطح فعلی فیلم و سریالهای ایرانی دانست. اما متاسفانه این سریال شدیداً ضد اخلاق است و خطشکنی عجیبی در زمینه خانواده و خشونت انجام داده است.
سریال قورباغه با شروعی سرگردان و Dazed and Confused گونه و ساختار نفرت مانندش نمیتواند سنگ بنای محکمی برای روایتش نگذارد. با اینحال اما جای روایتی مستقل و اصیل که «آن برداشت آزاد»، آزادانه کار خودش را در روایت بکند خالیاست.
قورباغه اگر چه از مثلثها و بازیهای عاشقانه و لوس و کلیشه سریالهای نمایش خانگی خارج شده است، اما خشونت عریان و شدید و بیش از اندازه در این فیلم، روی فیلمهای ژانر وحشت هالیوود را هم کم کرده است.