به گزارش خبرنگار صدای حوزه جمعه گذشته رییس کل سازمان نظام پزشکی کشور در توییتی ضمن ابراز نگرانی از طرح نمایندگان مبنی بر ایجاد سازمان طب اسلامی ایرانی نوشت: “این طرح موجب تخریب چهره علمی ایران در مجامع بین المللی خواهد شد.”
این سخن عجیب محمدرضا ظفرقندی، در خوش بینانه‌ترین حالت، نشان از بی‌اطلاعی ایشان از طرح نمایندگان است. علاوه بر بی‌اطلاعی از این طرح، از اهتمام دیگر کشورها به طب سنتی و جایگاه علمی آن نیز بی‌خبر است.
طرح نمایندگان چیست؟
احمدی بی‌غش، نماینده مجلس راجع به طرح «تشکیل سازمان نظام طب مکمل ایران» اظهار داشت: “برخی از اطباء سنتی فعالیت بسیار مفید و موثر دارند و ما به دنبال ساماندهی اطبا سنتی هستیم تا آنان در کنار پزشکان، اقدامات لازم را برای درمان بیماران انجام دهند. همه پزشکان الزاماً برای فعالیت خود باید از سازمان نظام پزشکی مجوز بگیرند اما در گوشه و کنار کشور افراد زیادی وجود دارند که تحت عنوان پزشک سنتی فعالیت می‌کنند و مجوزی ندارند و هیچ گونه نظارتی هم بر عملکرد آنان نیست و ما به دنبال ساماندهی وضعیت آنان هستیم.”
این طرح در واقع به دنبال ساماندهی اطباء طب است که درمان بر اساس طب سنتی را سازماندهی کند. کاری که دولت با حذف معاونت طب سنتی از انجام آن سرباز زده است و موجبات سوء استفاده افراد سودجو شده را فراهم کرده است.
ضرورت این طرح آنجاست که در ۸ سال گذشته، طب سنتی ایرانی حتی در بخش ساختاری نیز تحقیر شده است؛ انحلال معاونت طب سنتی وزارت بهداشت و تقلیل آن به اداره کل، ضربه ساختاری به طب سنتی در ایران بود.
روح حاکم بر وزارت بهداشت و سازمان‌های مرتبط با سلامت مردم نیز، همگام با مافیای پزشکی، ضمن تحقیر طب سنتی از هرگونه پیشرفت آن جلوگیری به عمل آورده و سلامت مردم را به بازی گرفته‌اند.
طب سنتی در مقیاس جهانی
وضعیت طب سنتی ایران، در مقایسه با کشورهای دیگر از جمله چین که توجه ویژه‌ای به طب اصیل خود داشته‌اند و در سال‌های اخیر موفقیت‌های چشم‌گیری داشته‌اند اسف‌بار است. موفقیت طب سنتی چینی در مهار کرونا از جمله آثار توجه این کشور به طب اصیل خود است که به گفته مقامات بهداشتی این کشور مدیون استفاده همزمان طب سنتی در کنار پزشکی جدید بوده است.
اعتقاد راسخ چین به ظرفیت های طب سنتی در کنار طب مدرن غربی در کنترل بحران کرونا راهگشا بوده است. پزشکان چینی بعضا حتی در درمان انواع سرطان از روش های مکمل طب سنتی و مدرن بهره گرفته‌اند و برای این منظور بخشی ویژه در بیمارستان طب سنتی شهرهای مختلف چین از جمله پکن نیز تاسیس شده است.
هرچند اتاق فرمان مدیریت بحران این کشور، طب سنتی را به عنوان “روشی مکمل” با درمان‌های پزشکی مدرن تقسیم بندی نموده اما بنا بر آمار منتشر شده از سوی منابع چینی، روش های درمان ترکیبی طب سنتی و مدرن در این کشور در بهبود بیش از ۹۰ درصد بیماران کووید ۱۹ موثر و کارآمد بوده است.
اعتماد به نفسی که مسئولین ندارند
در شرایطی کشورهای دیگر از چین تا آمریکا و اروپا، اهتمام و تمهیداتی برای استفاده از طب سنتی خود دارند و دستورالعمل‌های «سازمان بهداشت جهانی» نیز توصیه می‌کند همه کشورهای عضو، زمینه استفاده از طب سنتی خود را فراهم کنند؛ در ایران، توسط مسئولینی که اعتماد به توان آن ندارند به این مقوله کم‌اعتنایی رسمی می‌شود در حالی که طب سنتی ایرانی، ظرفیت‌های بسیار بیشتری نسبت به دیگر مکاتب طب سنتی دارد.
طب سنتی ایرانی هم توان تلفیق با طب کلاسیک را دارد، هم بیشترین پیشینه تاریخی را نسبت به دیگر مکاتب طب سنتی دارد. همچینین کارشناسان معتقدند با وجود آثار متعدد دانش طب سنتی، مکتب طب سنتی ایران، توان تبدیل به زبان علمی روز را نیز دارد.
