به گزارش صدای حوزه، هادی بیگینژاد، نماینده ملایر در مجلس شورای اسلامی، با اشاره به میزان مشارکت مردم در انتخابات اظهار داشت: در حرکتهای اجتماعی و فردی اگر کسی نسبت به مسألهای افراط کند در آینده به احتمال خیلی زیاد دچار تفریط میشود. برای مثال در اوایل انقلاب تعدادی انقلابی دو آتشه در کشور بودند و اعلام میکردند اگر کسی پیراهن آستین کوتاه دارد و یا خانمی موهایش بیرون باشد بایستی مجازات شود. در حالی که همین عده در چند سال بعد دچار تفریط شده و نعوذبالله امام زمان (عج) را زیر سؤال بردند.
وی افزود: بعد از سال ۹۲ عدهای آنقدر امید بیخود به مردم دادند و گفتند با برجام همه مشکلات کشور حل میشود و حتی مردم معتقد بودند قیمت دلار هزار تومان خواهد شد؛عده ای میگفتند که اگر ایران بدعهدی نکند آمریکاییها بدعهدی نمیکنند و عملاً جامعه ایران امید افراطی به خودش گرفته بود و نتیجه آن کارها سرخوردگی تفریطی امروز جامعه است.
نماینده ملایر در مجلس تصریح کرد: اگر کسی با آمدن آیتالله رئیسی بخواهد امید افراطی به جامعه بدهد، قطعاً در آینده به مشکل برمیخوریم البته همگی ما امید واقعی برای رفع مشکلات کشور داریم ولی اگر کسی امید افراطی داد در زمره ضد انقلابیون محسوب میشود و به نظر میرسد که آنها بنا دارد ۵۰ درصدی که در انتخابات مشارکت کردند را ناامید کنند تا بعدها رفتار تفریطی از سوی این عدهای سر بزند.
نتیجه تفریط امید غیرواقعی در خرداد ۱۴۰۰
بیگینژاد گفت: نتیجه تفریط امید غیرواقعی که در سالهای گذشته به صورت افراطی به مردم داده شد را در انتخابات مجلس در سال ۹۸ و انتخاب اخیر در خرداد ۱۴۰۰ دیدیم.
نماینده ملایر در مجلس گفت: اینکه عده ای میگویند کاهش مشارکت در انتخابات اخیر به دلیل رد صلاحیتها بوده است حرفی غیرواقعی و غیرصحیح است.
وی افزود: مسؤولینی که دولت آینده قرار است روی کار آمده و متولی مناصب مختلف شوند باید شناخت واقعی از مشکلات و حوزه کاری داشته و راهکار برای رفع آن ارائه دهند. برای مثال ما در سالهای آینده دچار افت تولید در میادین نفت و گاز پارسجنوبی خواهیم شد و کسی میتواند این مشکل را حل کند که کل ماجرا را بداند و برای آن راهکار ارائه دهد وگرنه بحران اجتماعی خواهیم داشت، اگر کسی مشکلات صنعت برق را بداند و برای رفع آن راهکار بدهد از بحران عبور خواهیم کرد در غیر این صورت ناکارآمدی خواهیم داشت.
عضو کمیسیون انرژی مجلس در پایان گفت:انجمنهای اسلامی در دانشگاهها در ابتدای انقلاب و زمان شکلگیری آنها نگاهی افراطی در مسائل دینی داشتند و بعدها نگاه تفریطی به مسائل دینی پیدا کردند.