به گزارش صدای حوزه، گزارش اخیر وب‌سایت The Intercept با تمرکز بر استقرار موشک‌های آمریکایی در فیلیپین و پیامدهای آن برای چین، تصویری نگران‌کننده از تشدید بی‌سابقه تنش‌ها در شرق آسیا ترسیم می‌کند. این تحرکات نظامی، فراتر از یک رویکرد دفاعی صرف، به نظر می‌رسد مقدمه‌ای بر یک جنگ قریب‌الوقوع میان قدرت‌های بزرگ در این منطقه است.
۱. راهبرد مهار چین و تشدید نظامی‌گری:
آمریکا، در راستای راهبرد خود برای مهار صعود چین و حفظ هژمونی جهانی‌اش، به دنبال تقویت حضور نظامی و استقرار سامانه‌های تسلیحاتی پیشرفته در نزدیکی مرزهای چین است. استقرار موشک‌ها در فیلیپین، که از نظر جغرافیایی در موقعیتی استراتژیک در دریای چین جنوبی و نزدیکی تایوان قرار دارد، نشان‌دهنده تقویت حضور نظامی دائمی و هدفمند واشنگتن در این منطقه حساس است. این رویکرد، یادآور دوران جنگ سرد است که با هدف محاصره یک قدرت رقیب، نقاط حساس در اطراف آن کشور به پایگاه‌های نظامی و تسلیحاتی تبدیل می‌شدند.
۲. فیلیپین، شریک کلیدی و خط مقدم احتمالی:
نقش فیلیپین در این معادله بسیار حیاتی است. این کشور با میزبانی پایگاه‌های نظامی آمریکا و پذیرش استقرار سامانه‌های موشکی، عملاً خود را به خط مقدم رویارویی احتمالی با چین تبدیل کرده است. این همکاری نظامی، اگرچه از دیدگاه آمریکا به عنوان تقویت “بازدارندگی” مطرح می‌شود، اما از دید پکن یک اقدام “تحریک‌آمیز” و “تهدیدکننده” امنیت ملی آن محسوب می‌شود. این وضعیت می‌تواند فیلیپین را به یک “نقطه اشتعال” در هرگونه درگیری آتی تبدیل کند.
۳. واکنش چین و معضل امنیتی:
چین نیز این اقدامات آمریکا را به دقت رصد کرده و آن را تجاوز به حوزه نفوذ خود و تهدیدی مستقیم برای امنیت ملی‌اش می‌بیند. در پاسخ، پکن نیز به افزایش مانورهای نظامی، تقویت توانایی‌های دریایی و هوایی خود در دریای چین جنوبی، و صدور هشدارهای شدید لفظی ادامه خواهد داد. این چرخه اقدامات متقابل، یک “معضل امنیتی” کلاسیک ایجاد می‌کند که در آن اقدامات دفاعی یک طرف، از سوی طرف مقابل به عنوان تهدید تلقی شده و به افزایش بی‌اعتمادی و مسابقه تسلیحاتی دامن می‌زند.
۴. چشم‌انداز جنگ قریب‌الوقوع:
ترکیب عوامل فوق، چشم‌انداز جنگی قریب‌الوقوع در شرق آسیا را تقویت می‌کند. استقرار سامانه‌های موشکی که قادر به هدف قرار دادن عمق خاک چین هستند، افزایش مانورهای مشترک نظامی، و تشدید لفاظی‌ها، همگی نشان‌دهنده این است که منطقه در حال حرکت به سوی یک رویارویی بزرگ است. خطر سوءمحاسبه یا حادثه ناخواسته در این فضای پر تنش بسیار بالاست، و هر جرقه کوچک می‌تواند به یک درگیری تمام‌عیار تبدیل شود که پیامدهای فاجعه‌باری برای منطقه و جهان خواهد داشت. به نظر می‌رسد که سیاست آمریکا در شرق آسیا از فاز “رقابت” به فاز “آماده‌سازی برای رویارویی” تغییر یافته است.
