رسالت حوزه علمیه، تمدنسازی یا مجتهدپروری
نگاهی به نظام آموزشی و منابع درسی حوزه علمیه نجف
نظام آموزشی و منابع درسی حوزه علمیه نجف
تبیین تفاوتهای میان استنباط فقهی رایج و استنباط معارف تبلیغی
وقتی تبلیغ دین، اولویت اول یک روحانی می شود!
افتتاحیه گردهمایی آموزشی-توجیهی معاونین تبلیغ استانها و رابطین خواهر مدارس امین
بیانیه ی حوزه علمیه کرمان جهت برخورد قانونی با عوامل و مسببان این هنجارشکنی
امتدادهای کلامی و الهیاتی غزه!
آگهی انجام نماز و روزه و نوشتن وصیت نامه و خواندن زیارت عاشورا و خواندن اذکار مخصوص برای رسیدن به حاجات و انجام مشاوره توسط یک امام جماعت!
بحران جذب در حوزه؛ وقتی ۱۶۰ هزار طلبه، سفیران خاموشاند
اعتراض صریح مداح معروف به موازی کاری نهادهای تبلیغی و لزوم طرحی نو!
مسجدی که با ورزش و معنویت جوانان را جذب کرد
جایگاه روحانیت در حال و آینده نظام مرجعیت جامعه ایران/ روحانیت تقاص مسئولیتپذیری را میدهد!
جای خالی علمای بزرگ مسجدی در شهر مقدس قم!
اصل حضور طلبهها در مناصب مختلف اشکالی ندارد. مهم، تخصص است. اگر تخصص داشته باشند دلیلی ندارد منع شوند و اگر ندارند باید به خاطر «عدم تخصص» محروم شوند نه به خاطر طلبگی.
خط فقر در سال جاری یازده میلیون تومان اعلام شده و درآمد متوسط حوزویان کمتر از دو میلیون است!!
ظاهر و مرکزیت در متن صحبتهای میبدی، تنگناهای معیشتی طلاب بوده که باعث شده، عده ای به اسنپ رو آورند و عده ای سرایداری کنند. در بخش دیگری از صحبت های این روحانی دگراندیش! و طرفدار برجام و روحانی، آمده است که مردم نسبت به طلاب، تصویر مثبتی ندارند و دلیل این مساله نیز ورود دین و روحانیت به سیاست بوده است.
رئیس مرکز خدمات حوزههای علمیه در قالب یک کلیپ تصویری، عنوان نموده که بضاعت این مرکز، در حد تامین نیازهای ضروری طلاب است و طبیعتاً بیش تر از این ضروریات و نیازهای حداقلی، به عهده خود طلبه است که به امر تبلیغ، پژوهش یا تدریس بپردازد و نیاز های خود را تامین کند.
ساختاری که خیلی از ورودی های نوجوان و خروجی های جوانش به نوعی دچار بحران کارکردی می شوند و در عرصه اجتماعی یک نوع چالش هویتی را تجربه می کنند که کیستند، آیا نیازمند یک آسیب شناسی در نسبت آموزش و هویت اجتماعی نمی باشد؟
باید دانست که فقر در بهترین حالت ابتلاء الهی است و در مقابل نه تنها توصیه ای به فقر در بیان آیات و روایات نداریم بلکه این امر به شدت نهی شده و مذموم است.حال باید پرسید که آیا در سنت الهی و آموزههای دین ابتلاء یک قشر خاص به یک امتحان و ابتلاء را داریم که بگوییم طلبگی یعنی فقیر بودن؟
آنچه سالهای سال به عنوان زیّ معیشتی ـ اخلاقی ـ رفتاری طلاب مطرح بوده است و حالا دیگر از چرخ دوران و بیمیلی ما، رنگی به رخساره ندارند. اصلشان ثابت است، فروعشان را ولی باید نو کرد تا گرههای امروز را از پایمان بگشاید.
سه مقوله آموزش و معیشت و تبلیغ، نقاط محوری برای ترمیم و توسعه ساختاری حوزه و روحانیت در نسبت با حل مسائل خرد و کلان هستند. محورهایی که اگر رسیدگی و برنامهریزی فوری اتفاق نیفتد، مساله تهذیب و معنویت و مرجعیت طلاب و حوزویان در نگاه عموم جامعه را دچار دست اندازهای جدی خواهد کرد.
طبیعتا اگر این اشتغال در راستای اهداف طلبگی باشد، آفت چندانی ندارد اما چند درصد طلاب موفق میشوند که شغلی متناسب با رسالت و شأنیت جایگاه خود پیدا کنند؟!