به گزارش خبرنگار صدای حوزه، حجتالاسلام حجت زادشیر از سال ۱۳۸۵ تاکنون امام محله مسجد جامع روستای هیو در استان البرز است؛ روستایی با جمعیتی فراتر از ۱۰ هزار نفر، ۴ مسجد، یک حسینیه و ۶۳ شهید.
برنامههای او در مسجد به دو بخش روز و شب تقسیم میشود. صبحها مرکز نیکوکاری «امام حسن مجتبی(ع)» با حضور بانوان، مددجویان را شناسایی و رسیدگی میکند. دوشنبهها کلاسهای حفظ قرآن از ساعت ۸ صبح تا ۹ شب برگزار میشود که تاکنون ۴۸ قرآنآموز جذب کرده و ۱۲ نفر حافظ کل قرآن شدهاند. سهشنبهها بانوان در یادواره دائمی شهدا شرکت میکنند و پنجشنبهها «پنجشنبههای مهدوی» با حضور دهها کودک و نوجوان در حیاط مسجد همراه با بازی و جوایز برگزار میشود.
نمازهای سهگانه به صورت جماعت اقامه میشود و صبحهای جمعه دعای ندبه و برنامه دیدار بیماران پس از آن برگزار میشود. هر روز از هفته نیز برنامهای ثابت وجود دارد: از تفسیر قرآن و پاسخ به مسائل شرعی تا تفسیر نهجالبلاغه، روضههای خانگی سادات، دعای کمیل و جلسات حل اختلاف خانوادگی.
مسجد جامع هیو در مناسبتهای بزرگ، جلوهای ویژه پیدا میکند. در شب اول محرم بیش از هزار نفر اطعام میشوند و در روز عاشورا این رقم به ۱۷ هزار نفر میرسد. جشن عید غدیر تا صبح ادامه دارد و هر ساله یک خانواده سید اطعام کل روستا را برعهده میگیرد. جشن نیمهشعبان با افطار جمعی و عید فطر با اهدای جوایز به روزهاولیها برگزار میشود.
حاج آقای زادشیر علاوه بر فعالیتهای عبادی، کارهای فرهنگی و اجتماعی متنوعی را سامان داده است؛ از تشکیل مجمع معتمدین و شورای فرهنگ عمومی روستا تا راهاندازی «طرح کاسب مسجدی» برای حمایت از بازاریان محلی. صندوق قرضالحسنه مسجد نیز با ۲۹۰۰ حساب فعال و ۷۸۰ وام در حال گردش، به یکی از مهمترین پشتوانههای اقتصادی خانوادههای نیازمند بدل شده است.
برای نوجوانان، هیاتهای هفتگی، بازیهای دستهجمعی و برنامههای فرهنگی تدارک دیده شده و بانوان نیز با بازارچه خیریه، جلسات سهشنبهها و فعالیت در مرکز نیکوکاری حضور پررنگ دارند. گروههای سرود نونهالان، نمایش «فطروس»، تعزیه و موسیقی سنتی نیز در کنار برنامههای پارک، شور و نشاطی تازه به مسجد دادهاند.
راز موفقیت حجتالاسلام زادشیر را میتوان در دو نکته دانست، انسجام و اعتماد. انسجام در برنامههای منظم هفتگی و اعتماد ناشی از ارتباط صمیمی او و خانوادهاش با اهالی روستا و هیات امنا. همین پیوند باعث شده مسجد جامع هیو نهفقط جایگاه نماز، بلکه کانونی برای تربیت حافظان قرآن، ایجاد صلح و سازش، حمایت از نیازمندان و تقویت همبستگی اجتماعی باشد.