به گزارش خبرنگار صدای حوزه، طی یادداشتواره ای به بررسی قسمتی از مناظره اکبرنژاد و بیژن عبدالکریمی پرداخته شده است که در ادامه ملاحظه می نمایید:
احتمالا شما هم این کلیپ رو دیدین؛ حس من این بود که ما آخوندا مثلا وقتی میخوایم بروکراسی رو در حوزه پیاده کنیم بدترین سبکش رو اجرا می کنیم (+) و وقتی میخوایم روشنفکر بشیم کاری می کنیم که یه روشنفکر دیگه به ما روح حماسی حسین بن علی (علیه السلام) رو یادآوری کنه و بگه حاجی این ره که تو می روی به نیهیلیسم است!
مخابره چنین تصاویری از حوزویان به جامعه ای که خیلی درگیر چپ و راست نیست در کنار کارهایی که برخی روزنامه ها انجام میدن (+) و علنی و درشت، تیتر می زنن که “حوزه علمیه دور از درد مردم”؛ اینها به حالت “دلیل انباشتی” و تجمیعی فقط می خوان بگن که “حوزه آنی نیست که باید می بود” و متاسفانه به نحو موجبه جزئیه درست هم می گن و این یعنی از حوزه، طلب اثرگذاری اجتماعی دارن!
حال باید پاسخ داد که چرا باید در قلب حوزه های علمیه تفکر سازش با اسرائیل نفس بکشه؟ نمی گم محبوسشون کنن،نه! اما چطور می شه که در روزگار فعلی که حق و باطل وارد یک رویارویی علنی، تاریخی و جهانی شدن می شنویم که “سکولاریسم حوزوی” در حال رشد است! (+)
یا واقعا چرا بعد از نزدیک به دو سال هشدار رهبری برای امر “تبلیغ”، حوزه علمیه نباید حرکت محسوسی از خودش نشون بده تا کار برسه به این قبیل تیترهای موذیانه!
این بخش از پیام رهبری را باید دوباره خوند:
“حوزویان رابطه‌ی خود را با مردم افزایش دهند. برای حضور فضلای حوزه در میان مردم و رابطه‌ی صمیمی میان آنان برنامه‌ریزی شود.”
کاش پاسخ آقای روحانی به این درس انسانیت رو هم میتونستیم بشنویم شاید ادله معقولی برا حرفش داره!