به گزارش خبرنگار صدای حوزه، حجت الاسلام ابراهیم شریفی، عضو شورای سردبیری صدای حوزه در اولین نشست صمیمی مسئول دبیرخانه شورای عالی حوزه‌های علمیه با رسانه‌های حوزوی با موضوع «نقش آفرینی رسانه‌های حوزوی در عرصه راهبری و سیاستگذاری»، ضمن انتقاد از وضعیت رسانه ای حوزه به بیان راهکارهای عبور از وضعیت فعلی پرداخت که مشروح آنرا اینجا می توانید مطالعه کنید:
اهم موارد مطرح شده از جانب حجت الاسلام ابراهیم شریفی، عضو شورای سردبیری صدای حوزه در اولین نشست صمیمی مسئول دبیرخانه شورای عالی با رسانه های حوزوی که در ۲۵ اسفندماه امسال برگزار شد:
چالش های رسانه های حوزوی:
شأن شورای عالی حوزه های علمیه شأن سیاستگذاری در حوزه است لذا مطالبی که عرض می شود در ابتدا ناظر بر چالش ها در حوزه سیاست گذاری خواهد بود و در ادامه به ارائه راهکارهایی برای برون رفت از آن چالش ها اشاره می شود.
در فضای رسانه ای کشور دچار چالش هایی هستیم که این چالش ها در فضای رسانه ای حوزه نیز سایه انداخته است که برخی از مهم ترین آنها عبارتند از:
۱. از مهم ترین چالش ها، غلبه رویکرد کنترلی و امنیتی است. در این رویکرد، رسانه عمدتا نه بعنوان فرصتی برای اطلاع‌رسانی و گفتوگو با جامعه، که به مثابه یک تهدید قلمداد می‌شود و مهم‌ترین خروجی آن اتخاذ سیاست‌های کنترلی و محدودکننده است؛ که البته به برخی حساسیت ها و کنترلها باید حق داد ولی باید در حدود و صغور آن بازبینی کرد.
۲. چالش مهم دیگر، عدم توجه کافی به الزامات اقتصادی رسانه ها است؛ رسانه‌های مستقل یا حمایت نمی شوند یا حمایت یارانه ای و ناچیز میشوند که در برخی موارد مشاهده می شود با کمترین مساله ای، تهدید به حذف حمایت می شوند.
۳. ناتوانی در انطباق با تحولات فناورانه و ظهور رسانه‌های نو پدید است. در حالی که رسانه‌های اجتماعی به سرعت در حال تغییر الگوهای مصرف رسانه‌ای و شکل‌دهی به افکار عمومی هستند، سیاستگذاری رسانه‌ای در حوزه همچنان بر مدل‌های سنتی و یک‌سویه ارتباطات تمرکز دارد؛ هر چند در این زمینه هم چندان توفیقاتی حاصل نشده است. نمونه بارز آن نداشتن سخنگوی حوزه است که در اکثر موارد منجر به عدم آگاهی مخاطبین حوزوی از اقدامات صورت گرفته در بدنه حکمرانی دارد که باعث می شود رسانه ها به اخبار غیر معتبر چنگ بزنند. این در حالی است که رسانه‌های اجتماعی به تعبیر کاستلز، با ایجاد فضایی برای «ارتباط جمعی خودانگیز» عملا قدرت را از انحصار نهادهای سنتی خارج کرده و به دست شهروندان سپرده‌اند.
راهکارها:
یک- تغییر پارادایم از رویکرد امنیتی به رویکرد تربیتی، پدرانه و توسعه‌محور: برای این تغییر لازم است سیاستگذاران در شورای عالی حوزه، رسانه را به عنوان ابزاری برای توسعه بدانند و از آنها به عنوان بازوان خود بهره ببرند و آنها را حلقه اتصال و ارتباط گیری حکمرانی حوزه با بدنه اساتید، طلاب و عموم روحانیون بدانند.
دو- حمایت مالی با تاکید بر حفظ استقلال رسانه‌ها برای دور نشدن از رفتار حرفه ای رسانه ای: حمایت از زیرساخت ها، سخت افزار لازم، راه اندازی صندوق های حمایتی و … از مواردی است که در عین حمایت به استقلال رسانه ها هم آسیبی وارد نمی کند
سه- توجه ویژه به رسانه‌های نوپدید و سکوهای اجتماعی: سیاستگذاری رسانه‌ای باید واقعیت حضور پررنگ رسانه‌های اجتماعی را بپذیرد و به جای تلاش برای محدودسازی، راهکارهایی برای بهره‌گیری از ظرفیت‌های آنها در جهت منافع حوزه بیابد.
چهار- سرمایه‌گذاری در آموزش و ارتقای سواد رسانه‌ای: در عصر پسا حقیقت، توانمندسازی طلاب در ارزیابی انتقادی محتوای رسانه‌ای اهمیتی حیاتی دارد. سواد رسانه‌ای نه تنها به روحانیون کمک می‌کند تا مصرف‌کنندگان آگاه‌تری باشند، بلکه آنها را برای مشارکت فعال در تولید محتوا نیز آماده می‌کند. لذا پیشنهاد می شود حداقل دو واحد درسی در حوزه ها ارائه گردد.
در کنار رویکردی دانشی که حضرت اقا در سال ۸۳ با موضوع جنبش نرم افزاری و تولید علوم انسانی اسلامی ایجاد کردند، تقویت رویکرد در جذب و پذیرش حوزه مبنی بر تاکید بر عنصر محوری معنویت قرار گیرد که از فرمایشات ایشان در سالهای اخیر می باشد
در پایان لازم به تاکید است که اصلاح سیاست‌های رسانه‌ای نه تنها یک ضرورت، بلکه یک فوریت است. ولی تغییر ریل، فرآیندی زمان‌بر، پیچیده و نیازمند همکاری و هماهنگی میان بخش‌های مختلف حاکمیتی حوزه و رسانه هاست.
