به گزارش خبرنگار فضای مجازی صدای حوزه، نویسنده‌ی کانال ایتای بیداری نوشت:
بعد از آسمانی شدن علامه حسن زاده آملی عده‌ای زبان نقد گشوده‌اند که ایشان عدالت طلب نبوده‌اند؛ چرا که در سال‌هایی که وضعیت فاصله طبقاتی و گسست اجتماعی هر روز بدتر می‌شد و در این میان ظلم زیادی به مردم روا شد، علما و از جمله علامه فقید ما دست از «عدالت طلبی» کشیده و به گوشه‌ای مشغول درس و عرفان خویش بودند.
قرآن هدف رسالت انبیا را عدالت می‌داند: «لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَیِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْکِتَابَ وَالْمِیزَانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ؛ ما پیامبران خود را با دلایل آشکار روانه کردیم و با آنها کتاب و ترازو را فرود آوردیم تا مردم به عدالت برخیزند.» اما چگونه میتوان عدالت را جاری کرد؟
حقیقت این است که راه عدالت طلبی از نورانیت جامعه میگذرد. جامعه‌ای که گرفتار دنیاگرایی و منفعت‌طلبی باشد چگونه می‌تواند عدالت، برادری و برابری را به جریان درآورد؟ تنها کسانی می‌توانند روحیه عدالت‌طلبی را در جامعه احیا کنند که خود انسان‌های عادل و نورانی باشند. فرامین نورانی شریعت اسلام همواره در صدد مراقبت انسان از اموری است که او را از پرتگاه‌های دنیاگرایی و اومانیست حفظ نماید؛ تلاش دانشمندان و علمای اسلام نیز در طول تاریخ در راستای این هدف بزرگ بوده است. تهذیب و تربیت نفس خود، شاگردان و عموم مردم همان رسالتی است که بر دوش عالمان دین است و بوسیله آن زمینه ظلمت زدایی از مردم و جامعه و در نتیجه اجرای عدالت را فراهم می‌آورد.
تا نفس انسان نورانی نباشد هرگز نمی‌تواند اقامه قسط کند؛ اگر هم تلاشی صورت پذیرد مانند تیری است در تاریکی که معلوم نیست بر کجا می‌نشیند و چه کسی را از خودی یا غیر خودی زخمی میکند!
حکایت بعضی از به اصطلاح عدالت طلب‌های این روزهای جمهوری اسلامی که بجای گرفتن مشعل نورانی عدالت بر دست و هدایت جامعه به سمت حق که خود مرحم همه بی‌عدالتی‌هاست، با زبان تلخ و گزنده مشکلات جامعه را برجسته میکنند که علاوه بر القای ناامیدی بعضا باعث بعضی از بی حرمتی‌ها نسبت به مومنی است که حرمتش از کعبه واجب تر است.
«جمهوری اسلامی» حرم است؛ این حرم مدافعانی چون شهدا و علما دارد که هر کدام بنابر وظیفه خود مشغول پاسداری از مرزهای عقیدتی و جغرافیایی آن هستند. فردی که تصورش از عدالت طلبی داد و فریاد بر سر هر چه و هر که برای رفع مشکلات موجود است باید بداند با متهم کردن دیگران و ایجاد سرو صداهای گیج کننده و یاس آور مانند همان تیراندازی است که تیرش را در تاریکی رها کرده و بر بدنه خودی وارد میکند.
اما مهم‌ترین نکته‌ای که خوب است یک جوان مسلمان درباره «عدالت طلبی» بداند این است که عدالت، هدف میانی رسالت انبیاست و هدف بالاتر عبارتست از عبودیت و نورانی شدن جامعه: «کِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَیْکَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّور؛ِ کتابى است که آن را به سوى تو فرود آوردیم تا مردم را به اذن پروردگارشان از تاریکیها به سوى روشنایى بیرون آورى». در تفسیر این آیه به نظر آیت الله جوادی آملی و مقام معظم رهبری و دیگر مفسران شیعه رجوع بفرمایید.
