سکولاریسم حوزوی بایگانی | پایگاه خبری تحلیلی صدای حوزه

سکولاریسم حوزوی

24اسفند

در گفتوگو با استاد و تاریخ پژوه حوزوی مطرح شد؛

تبارشناسی سکولاریسم در حوزه‌های علمیه

حجت‌الاسلام والمسلمین اسکندری: عدم شناخت تفکر غربی و آشنایی با منظومه فکری دین اسلام از عللی بود که بعضی تفکر سکولاری پیدا کردند و بعضی با مستنداتی از آیات و روایات روی به این جریان آوردند.

17فروردین

آقای سروش محلاتی! تحریک گسل قم ـ نجف؛ به چه قیمت و هدفی؟!

آن‌چه جناب سروش محلاتی در وصف «حوزۀ نجف» گفته‌اند ـ اگر واقعیت داشته باشد ـ در واقع نه مدح این حوزه عریق و عزیز، بلکه ذم آن است؛ وضعیتی که می‌توان از آن با عنوان «آنارشیسم حوزوی» یاد کرد.

04اسفند

معاون تهذیب حوزه های علمیه مطرح کرد؛

انتخابات چقدر ارتباط به اسلام و امام زمان (عج) دارد؟!

عجیب است در زمانی که «حتی المخدرات فی الحجال» گستره‌ی دین خدا را شناخته‌اند و هدایت الهی را برای همه‌ی شئون زندگی فردی و اجتماعی خود می‌خواهند یک فاضل حوزوی گمانش این باشد که حضور مردم در میدان اجتماعی و تلاش برای منصب بخشیدن به انسان‌های مومن و حاکم ساختن بندگان صالح خدا به هدف اقامه توحید دینداری نیست.

26اسفند

رئیس موسسه فتوح اندیشه در گفت‌وگویی مطرح کرد؛

اکثریت قریب به اتفاق فقها در قم روش شناسی اجتهاد امام را قبول ندارند

مسأله سکولار شدن با اجتماعی شدن طلاب حل نمی‌شود. سکولار‌های حوزه با اجتماعی شدن طلبه‌ها مشکلی ندارند احیاناً خودشان هم به امور اجتماعی می‌پردازند و طلاب را به این ورود اجتماعی تشویق می‌کنند. به نظر من نباید سکولاریسم را از معنای اصلی‌اش خارج کنیم. سکولاریسم وضعیتی است که دین محوریت اجتماعی ندارد، نه اینکه حضور اجتماعی ندارد.

14دی

یادداشتی در باب مصاحبه اخیر فاضل میبدی پیرامون روحانیت؛

معیشت‌ طلاب، مفهومی پوششی در خدمت اندیشه سکولاری چون میبدی

ظاهر و مرکزیت در متن صحبت‌های میبدی، تنگناهای معیشتی طلاب بوده که باعث شده، عده ای به اسنپ رو آورند و عده ای سرایداری کنند. در بخش دیگری از صحبت های این روحانی دگراندیش! و طرفدار برجام و روحانی، آمده است که مردم نسبت به طلاب، تصویر مثبتی ندارند و دلیل این مساله نیز ورود دین و روحانیت به سیاست بوده است.

07دی

درباره محقق‌داماد و دغدغۀ سیاست‌زداییِ از حوزه:

در مذمّتِ سکولاریسم حوزوی

آقای محقق‌داماد در سخن اخیر خویش، مطلقِ «دخالت در سیاست» را نفی و تقبیح کرده است، نه گونۀ خاصی از آن را. و بدتر این‌که آن را به «دو تن از بزرگان حوزه»، نسبت داده است.