• امروز : پنج شنبه - ۱ آذر - ۱۴۰۳
  • برابر با : Thursday - 21 November - 2024
کل اخبار 6317اخبار امروز 1

سکولاریسم حوزوی

17فروردین
آقای سروش محلاتی! تحریک گسل قم ـ نجف؛ به چه قیمت و هدفی؟!

آقای سروش محلاتی! تحریک گسل قم ـ نجف؛ به چه قیمت و هدفی؟!

آن‌چه جناب سروش محلاتی در وصف «حوزۀ نجف» گفته‌اند ـ اگر واقعیت داشته باشد ـ در واقع نه مدح این حوزه عریق و عزیز، بلکه ذم آن است؛ وضعیتی که می‌توان از آن با عنوان «آنارشیسم حوزوی» یاد کرد.

04اسفند
انتخابات چقدر ارتباط به اسلام و امام زمان (عج) دارد؟!
معاون تهذیب حوزه های علمیه مطرح کرد؛

انتخابات چقدر ارتباط به اسلام و امام زمان (عج) دارد؟!

 عجیب است در زمانی که «حتی المخدرات فی الحجال» گستره‌ی دین خدا را شناخته‌اند و هدایت الهی را برای همه‌ی شئون زندگی فردی و اجتماعی خود می‌خواهند یک فاضل حوزوی گمانش این باشد که حضور مردم در میدان اجتماعی و تلاش برای منصب بخشیدن به انسان‌های مومن و حاکم ساختن بندگان صالح خدا به هدف اقامه توحید دینداری نیست.

26اسفند
اکثریت قریب به اتفاق فقها در قم روش شناسی اجتهاد امام را قبول ندارند
رئیس موسسه فتوح اندیشه در گفت‌وگویی مطرح کرد؛

اکثریت قریب به اتفاق فقها در قم روش شناسی اجتهاد امام را قبول ندارند

مسأله سکولار شدن با اجتماعی شدن طلاب حل نمی‌شود. سکولار‌های حوزه با اجتماعی شدن طلبه‌ها مشکلی ندارند احیاناً خودشان هم به امور اجتماعی می‌پردازند و طلاب را به این ورود اجتماعی تشویق می‌کنند. به نظر من نباید سکولاریسم را از معنای اصلی‌اش خارج کنیم. سکولاریسم وضعیتی است که دین محوریت اجتماعی ندارد، نه اینکه حضور اجتماعی ندارد.

14دی
معیشت‌ طلاب، مفهومی پوششی در خدمت اندیشه سکولاری چون میبدی
یادداشتی در باب مصاحبه اخیر فاضل میبدی پیرامون روحانیت؛

معیشت‌ طلاب، مفهومی پوششی در خدمت اندیشه سکولاری چون میبدی

ظاهر و مرکزیت در متن صحبت‌های میبدی، تنگناهای معیشتی طلاب بوده که باعث شده، عده ای به اسنپ رو آورند و عده ای سرایداری کنند. در بخش دیگری از صحبت های این روحانی دگراندیش! و طرفدار برجام و روحانی، آمده است که مردم نسبت به طلاب، تصویر مثبتی ندارند و دلیل این مساله نیز ورود دین و روحانیت به سیاست بوده است.

07دی
در مذمّتِ سکولاریسم حوزوی
درباره محقق‌داماد و دغدغۀ سیاست‌زداییِ از حوزه:

در مذمّتِ سکولاریسم حوزوی

آقای محقق‌داماد در سخن اخیر خویش، مطلقِ «دخالت در سیاست» را نفی و تقبیح کرده است، نه گونۀ خاصی از آن را. و بدتر این‌که آن را به «دو تن از بزرگان حوزه»، نسبت داده است.