داستان راستان بوستان!
اولین نشست صمیمی مسئول دبیرخانه شورای عالی حوزههای علمیه با رسانههای حوزوی
تبارشناسی سکولاریسم در حوزههای علمیه
امپراطوری معاونت آموزش بر حوزه/ چرا تغییر سخت است و چگونه باید پیش برویم؟
تنظیمات دروس حوزه طوریست که هیچ احتیاجی به قرآن ندارند! + واکنش ها
زیر و بم اشتغال طلاب و چند نکته باریکتر از مو
چرا ما پزشک اطفال داریم اما آخوند اطفال نداریم؟/ منبر را به هرکسی ندهید
لزوم ارائه مدل اجرایی دقیق جهت ورود هیأت های مذهبی به اقتصاد
اولین دیدار همسر با لباس روحانیت یا مزاحمت یک آخوند برای یک زن متأهل؟!
حکمت متعالیه در خدمت انقلاب
تبارشناسی تربیت چهرههای انقلابی در گفتمان حوزههای علمیه
از مدرسهی عرفان تا کوچههای انقلاب/ زنانی که تاریخ را در حاشیهی تاریخ نوشتند
حمله طلبه ها به حوزه علمیه دروغ است/ دعوا بر سر مسجد نیست و اداره آن در اختیار اشرفی اصفهانی است
جامعه الزهرا تصمیم بگیرد: تبلیغ اولویت اول است یا دوم؟!
نمیتوانیم انکار کنیم «سلام فرمانده» به اصطلاح رسانهایها «گرفته» یا فراگیر شده و نشان داده که «امکان» مقاومت فرهنگی در برابر ساختههای مبتذل امثال ساسی مانکن که به شکل طراحی شدهای، نسل جدید را هدف گرفته، وجود دارد.
وقتی نوجوان از زبان اصیل فرهنگ فاصله میگیرد و زبان های غیررسمی و زیرزمینی و یواشکی در بستر فضای مجازی نامقدس در ذهن و قلبش رسوخ می کند، باید انتظار این را داشت که دیگر زیرپوست شهر، در حال رو شدن است و باید هویت های سردرگم و خشن را تجربه کنیم.
در پی هنجارشکنی اخیر یکی از خوانندگان هرزهخوان با انتشار کلیپ مستهجن، پویشی تحت عنوان #خجالت_بکش در فضای مجازی بهراه افتاده است که هدف آن انعکاس اعتراض شدید مردم نسبت به این اقدام مخرب و ضدّکودک است.
طی چند روز اخیر تحلیل های زیادی پیرامون اقدام مبتذل ساسی مانکن مطرح شد اما امر بین الاذهانی و مشترک میان این همه ذهنیت های مختلف چیست؟ اگر حداقل بتوان گفت که امر مشترک میان سوبژکتیویته های مختلف همان امر ابژکتیو و قابل اتکا به عنوان حقیقتی مورد توافق (و نه لزوما نفس الامر) است پس بد نیست این دیدگاه های مشترک در میان تحلیل های پرشمار اخیر را دریابیم...
ذهنیت های بکری که زیرلوای سایبردمکراسی و شعار آزادی در فضای مجازی، با پورنوگرافی آشنا می شوند و اختلال در سن بلوغ و ابتذال خیال، کمترین اتفاقی است که بلحاظ روانشناختی برای بدنه کودک و نوجوان جامعه اتفاق می افتد.
در دنیایی که مادیات و حسیات حرف اول را میزند، بعید نیست افرادی مانند «ساسی مانکن» و «تتلو» ظهور کنند و دست به هنجارشکنی بزنند.
به جز مبلغان مدارس و مشاورین که مطلعترین افراد از صنف روحانیت به نوجوانان امروزی هستند؛ مسئولان، بزرگان، اساتید و توسعهدهندگان علوم دینی، عموما با این قشر نه ارتباطی دارند و نه از زیرپوست دنیای نوجوان ایرانی مطلعاند.