به گزارش خبرنگار صدای حوزه، حجت الاسلام ابراهیم شریفی، پژوهشگر حوزه اخلاق و رسانه طی یادداشتی به بررسی جای خالی تکنیک “دروازه بانی خبر” در روایت رسانه ای از حضرت زهرا (س) پرداخته که در ادامه می خوانیم:
به یاد دارم استاد پناهیان در سالیان خیلی دور، مطلبی را در مورد امام زمان (عج) می فرمودند که چرا ما از حضرتش چنین تصوراتی داریم؛ وقتی ظهور کنند با شمشیری گردن انسان ها را خواهند زد، مساجد را خراب می کنند و لشکرکشی می کنند و جنگ و کشتار می کنند! و … در حالی که در روایاتمان لطافت و مهربانی حضرتش، تشبیه به گل نرگس شده و… به نظر می رسد قصدی در کار است که ما چهره واقعی ائمه راستین خود را نشناسیم و طوری بنماییم که قابلیت معرفی به آزادی خواهان وجود نداشته باشد، به این تکنیک در روایت گری و کار رسانه ای، دروازه بانی خبر می گویند.
دروازه بانی خبر
اگر به صورت مختصر عرض کنم باید گفت دروازه بانی خبر یعنی شخص یا اشخاصی بین منبع و گیرنده خبر قرار گیرند و تعیین کنند که چه خبرهایی انتخاب شوند و یا اخبار، چگونه چینش و پردازش شوند و به صورت مهندسی شده به مخاطب القاء شود.
در مورد حضرت زهرا سلام الله علیها هم دقیقا همین موضوع رخ داده است، آنچه از حضرتش معرفی می گردد این است که شدیدا از نامحرم دوری می کردند و از خانه بیرون نمی آمدند و به عبارت دیگر گوشه نشین و زهد پیشه و مشغول اندرونی و… بودند.
این در حالی است که در مورد زندگی حضرت زهرا(س) در روایات متعدد نقل شده که حضرت در یک رابطه متناسب و متعادل با جامعه خود بودند:
حضور در جنگ احد به عنوان درمانگر، در زمان حفر خندق در جنگ احزاب، اداره نخلستان فدک، داشتن جلسات پاسخگویی به سوالات دینی زنان، نیز دفاع از اسلام و ولایت در بحرانی ترین اوضاع جامعه اسلامی چنان که در مسجد حضور یافته و با سخنرانی کوبنده و روشنگر خود توطئه منافقین و بد خواهان را افشا نمودند و دفاع از حق و ولایت و ده ها موارد دیگر نمونه هایی هستند که می‌توان در زندگانی ایشان به آنها اشاره نمود.
این حضور اگر اجتماعی نیست پس چیست؟ چرا این بعد از شخصیت حضرت زهرا خیلی بازتاب ندارد؟ حتی در مورد مادر حضرتش که یک بانوی شناخته شده جهان عرب در عرصه تجارت بود چندان مانوری داده نمی شود؟!
باید گفت فاطمه زهرا علیهاالسلام، در دوران زندگانی خویش دو بعد مهم زیستی داشته اند؛ بعد درونی و بعد بیرونی.
تقوا و مراقبه و تفکر و نیایش و اخلاق داری و… در یک سو و در سویی دیگر، برای پدر، مادری می‌کند، همراه و رفیق جماعت دینداران و راهبر خویش است، در ساخت مدینه همپایی می‌کند، تدبیر منزل را بر عهده دارد، با علی همراه میباشد، به جنگ میرود، در امور سیاسی فعالیت و مشارکت میورزد، با دشمنان شدّت و صلابت دارد، دوستان نادان و مدعیان همراهی، اما ناتوان، را نمیپذیرد، دوستی دوستان را پاس میدارد.
و این است چهره واقعی حضرتش که در روایت گری اش باید کوشید تا از اسلام پویا، دینی منزوی و عقب مانده در امور زنان معرفی نکنند چرا که همسر (حضرت خدیجه) و دختر (حضرت زهرا) و نوه (حضرت زینب) پیامبر این دین، سیاسی ترین زنان جهان اسلام و در عین حال انسانی ترین و زنانه ترین زن بودند.
برای مطالعه بیشتر مطالعه کتاب شریف زن در آئینه جمال و جلال نوشته آیت الله جوادی سودمند است.
بیشتر بخوانید:
تربیت رسانه‌ای دینی در عصر بل‌بشوی رسانه‌ها چگونه ممکن است؟
