شهیدانه خوی؛ نمونه ای از گروه های کوچک مردمی در عرصه جهاد فرهنگی روایت نگاری از یک نماز بهاری آقای سروش محلاتی! تحریک گسل قم ـ نجف؛ به چه قیمت و هدفی؟! دیدگاه آیت الله فاضل نسبت به ماجرای درمانگاه قم و طلبه ای که فیلم خرید ماشینش منتشر شد و ماجرای چای دبش! اگر فهم درستی از گزاره های دینی ندارید، لااقل ساکت بمانید! گفتگو با امام جماعت مسجد ۲۴ ساعته دهکده المپیک تهران / بهترین منصب در کره زمین امامت مسجد است! پاسخ معاون تبلیغ حوزه به دغدغه های مبلغان فضای مجازی؛ لزوم افزایش حمایت از مبلغین و خروج از پراکنده کاری ها دهمین جشنواره هنر آسمانی حوزه علمیه با محوریت تبلیغ نوین، هوش مصنوعی! پیام تقدیر و تشکر انجمن اساتید انقلابی سطوح عالی حوزه علمیه قم انتخابات چقدر ارتباط به اسلام و امام زمان (عج) دارد؟! امام محلهای که مسجد محوری در امور را به معنای واقعی دنبال میکند/ تشکیل گروههای سرود ویژه نوجوانان در مسیر جریان سازی جنس محتوای نامه های پیامبر(ص) به سران کشورها: تبلیغ با چاشنی عزت و تهدید! لزوم جدیت در مقابله مدبرانه با پدیده کشف حجاب گزارش کار مدیر حوزه های علمیه در جمع طلاب یزد؛ طرح جامع تبلیغ خدمت مقام معظم رهبری ارسال شده است
بهترین و مهمترین فیلم تاریخ سینمای جهان را درباره موضوع فلسطین و قدس، سینمای ایران ساخته است. تقریباً هیچ فیلمسازی نتوانسته در تاریخ سینمای جهان به خوبی مرحوم سیفالله داد به شکلی دقیق و موشکافانه اصل ماجرا را که تجاوزگری صهیونیستها به فلسطین در نیمه اول قرن بیستم است روایت کند.
احمد میر احسان: شما کارگردانان پاک سینما را بایکوت کردید، در فیلم دهنمکی بازی نکردید و تمام بدنتان را در اختیار همانها قرار دادید که امروز متهم به باجگیری جنسیشان میکنید آنهم گویی اعتراضتان بیشتر صیغه است و نوع آزادش که هیچ اعتراضتان را برنمیانگیزد.
میراحسان با لحنی تند و در نقدی بسیار صریح، به مسیر متفاوت این بازیگران در همه سالهای انقلاب اشاره کرد و از آنها پرسید: «آیا با این پیشینه (همان مسیر و نگاه مقابل نظام و انقلاب) عاقلانه نیست از خانمهای بازیگر بپرسیم شما در این جهاد کجا بودید؟
شهید سیدمرتضی آوینی معتقد بود: سینما و تلویزیون ظروفی نیستند که ما هر چه بخواهیم در آنها بریزیم. برخلاف آن چه عموماً نقل میشود، فیلم بازآفرینی یا بازتاب واقعیت نیست؛ بازتابی است از درون فیلمساز.
فیلمهای سینمای ایران که در دهههای 30، 40 و 50 به اسم سرگرم کردن مردم ساخته میشدند، سینماداران را به نسل جدید ثروتمندان تبدیل کردند.
«کودا» فیلم خانواده است. «خانواده» در این اثر، از قوام و استحکام برخوردار است. خانواده «کودا» مهربان، گرم، صمیمی و با درک بالاست که در دل بحران، هم ریسک میکند و هم برای حل چالشهای مشترک، تلاش شبانهروزی دارد.
جریان «فیلمفارسی» در دهه ۵۰ سینمای ایران را به اسارت خود در آورده و آن را تا مرز ورشکستگی، پایین کشید.
هنر تجاری و محصولات صنعت فرهنگ، کارکرد ذهن مخاطب را «نیم خودکار» میکنند. آنها ذهن را در اختیار خود میگیرند و عنصر رهاییبخش هنر، یعنی خیالپردازی را به شدت محدود میکنند.
حجتالاسلام خسروپناه، استاد فلسفه حوزه و دانشگاه: سینما را نمیتوان از ایدئولوژی جدا کرد. فیلمنامهنویس دارای یک جهانبینی است و جهان را آنگونه که میبیند و میشناسد روایت میکند.
هنوز هم ساخت آثاری در این ژانر با آگاهی نسبت به مشکل تامین هزینههای تولید آن از سوی بسیاری از سینماگران از بین نرفته است. ژانری که در هر دهه، از دریچه نگاه فیلمسازان در زوایای متعددی پرداخت شده و با گذر زمان کهنه نمی شود؛ ژانر جنگی که دیگر در سینمای ایران به سینمای دفاع مقدس شناخته می شود.
قنبریان: اتفاق بدی است که عدالتخواهی ذیل مأمور امنیتی معنا شود. البته در ستیز هم نیستند و میتوانند هم افزایی یکدیگر باشند؛ اما عدالت خواهی مردمی نباید به عدالت خواهی نیابتی بدل شود.
آتابای با المانهایی مثل بردهداری جنسی پنهان شخصیت اصلی، تغییر مناسبات اجتماعی و اشاعه روابط ممنوعه، پسمانده سینمایی سریالهای استانبولی است.