به گزارش خبرنگار فضای مجازی صدای حوزه، محمدرضا باقر زاده عضو هیات علمی موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)و مدرس سطوح عالی حوزه علمیه قم در کانال ایتای خود نوشت:
طب اسلامی علمی است که با روش نقلی و بر پایه منابع وحیانی، آموزه های طبی اسلام را کشف و ارائه می نماید. طب اسلامی را از منظر های گوناگون فقهی و فلسفی و طبی می توان مورد بحث و بررسی قرار د اد. ممکن است برخی از منظر فلسفی وجود طب اسلامی را خلاف هدف دین بدانند و وجود آن را خلاف حکمت و فلسفه ضرورت دین قلمداد کنند؛ طب نوین از منظر یک رقیب جدی، با روش حسی و تجربی! علمیت آن را زیر سوال ببرد؛ فقها در اصل و نحوه استنباط آن اختلاف نظرهایی داشته باشند و در منابع آن خدشه های فنی وارد سازند؛ برخی به سوء استفاده کاسبانه برخی از آن اشاره می کنند.
۱٫ بدون تردید ضرورت دین ناشی از ضرورت تامین سعادت ابدی انسان است و از این رو رسالت اولیه دین تعلیم فیزیک و شیمی و طب و نظایر آن نیست چون تاثیر معتنا بهی در سعادت ابدی انسان ندارد.
۲٫ هرچند بیان طب ضرورت ذاتی و اولیه دین نیست اما هیچ ایرادی ندارد که خداوند متعال از باب تفضل و فراتر از رسالت دین برخی اموری که سعادت دنیوی انسان را تامین میکند را نیز در قالب آموزه های دینی به بشر ارائه نماید. بر این اساس انکار عقلی و فلسفی ضرورت طب در دین مانع از پذیرش وجود طب در دین نیست طب اسلامی می تواند باشد هرچند انتظار بشر ازدین بیان طب نباشد. به بیان دیگر قلمرو دین را انتظار عقلانی بشر از دین تعیین نمیکند.
۳٫ برخی از کسانی که منکر وجود طب اسلامی هستند باید سری به آیات و روایاتی که آموزه های طبی ارزشمند و ماندگاری را بشریت تقدیم کرده است مروری بکنند. ممکن است بگویند بسیاری از این روایات مشکل سندی دارد لکن در این میان منابعی که مشکل سندی در آن مرتفع است کم نیست. هر چند کم آن هم می تواند برای اثبات وجود طب اسلامی کفایت کند.
۴٫ طب اسلامی برای نظام مند شدن راه درازی در پیش دارد که مهمترین آن ایجاد اصول فقه مستقلی برای استنباط قواعد و آموزه های طبی است. استنباط طب اسلامی با اصول فقه کافی و عالمانه به نظر نمی رسد و جا دارد که اصول فقه طب اسلامی تدوین گردد.
۵٫ یکی از آفت ها در طب نوین و طب سنتی و طب اسلامی سوء استفاده های کاسبانه برخی افراد از این علوم است که باید فکر اساسی برای پیشگیری ومقابله با این سوء استفاده ها نمود اما در عین حال بایدحساب عملکرد عالمان هر علمی را از خود آن علوم جدا کرد.
۶٫ گاهی شاهد تندروی ها و اغراق هایی در هر یک از طب های سه گانی هستیم که نباید این اغراق ها ما را از تحقیق در تدوین و تکمیل این علوم سرخورده و مایوس سازد. سوگمندانه باید گفت بسیار دیده می شود برخی به استناد برخی کجروی ها و تندروی ها و اغراف ها و افراط های صاحبان طب سنتی و طب اسلامی اصل این علوم را زیر سوال می برند.
